Á fjórða áratug síðustu aldar var bjór aðallega drukkinn á börum og pöbbum. Nánast engum datt í hug að taka bjór með heim því það var sérstök athöfn að fara út úr húsi og njóta þess að drekka kaldan bjór beint af krana.
En þá átti byltingarkenndur atburður sér stað – Rafmagnsísskápar byrjuðu að verða algengir á heimilum fólks.
Nú gat fólk skyndilega geymt kaldan bjór heima hjá sér og brugghúsin urðu að bregðast við þessu og finna leið til að fá fólk til að kaupa bjór til að taka með heim.
Sagan segir að ákveðið hafi verið að setja bjórinn í sixpack því þá hafi verið auðvelt fyrir heimavinnandi húsmæður að bera hann heim. Já, þú last rétt – heimavinnandi húsmæður.
Á þessum tíma sáu konurnar yfirleitt um innkaupin og sex bjórflöskur var það magn sem þær gátu tekið með heim án þess að nöldra yfir.
Sixpack passaði einnig fullkomlega í ísskáp og nú var bjórinn kominn í seilingarfjarlægð á heimilinu.
Sixpack varð fljótlega standardinn í bjóriðnaðinum og síðan fylgdu gosdrykkjaframleiðendur á eftir.