Tímalína allra er misjöfn og það deyja ekki allir á sama hátt. Þeir sem ná því að deyja „eðlilegum náttúrulegum dauða“, eftir að hafa náð háum aldri, ganga í gegnum sama ferlið þar sem líkaminn hættir starfsemi sinni í ákveðinni röð.
Metro segir að í bókinni „Palliative Care Perspectives“ eftir James Hallenbeck, sem er sérfræðingur í líknandi meðferð við Stanford háskólann, komi fram að í aðdraganda andlátsins eigi ákveðið ferli sér stað í ákveðinni röð þegar líkaminn er að slökkva á sér.
Hallenbeck segir að meirihluti deyjandi fólks finni fyrst fyrir minnkandi matarlyst og þorsta. Ástæðan er að deyjandi líkami hefur ekki sömu þörf fyrir vítamín, næringarefni og næringu eins og heilbrigður líkami. Hann þarf heldur ekki mat og drykk sem orkugjafa því hann er þegar kominn í það ferli að slökkva á sér.
Þess utan á meltingarkerfið erfiðara með að melta mat og drykk.
Eftir því sem ferlið heldur áfram, byrjar fólk að tala hægt og það á í erfiðleikum með að halda uppi samræðum.
Það að fólk dregur sig út úr samræðum er oft merki um að viðkomandi sé kominn í dauðaferlið og að lokum mun viðkomandi hugsanlega missa málið samhliða því sem hann sefur lengur eða er meðvitundarlaus.
Andardráttur viðkomandi verður einnig óreglulegur og breytist úr djúpum andardrætti yfir í grunnan og það hægir á honum.
Næst er röðin komin að sjóninni. Henni hrakar og fólk verður jafnvel aðeins fært um að sjá það sem er mjög nálægt því. Nærstaddir taka hugsanlega eftir því að hin deyjandi mannsekja lokar augunum hugsanlega oft eða er með þau hálfopin. Þetta er vegna minni vöðvastyrks. Hin deyjandi manneskja á hugsanlega erfitt með að fylgjast með hvað er að gerast og stundum gera ofskynjanir vart við sig. Til dæmis sér fólk stundum gæludýr eða fólk sem er dáið. Sjónin getur einnig orðið þokukennd þar til viðkomandi missir meðvitund.
Á allar síðustu stundum lífsins flakkar fólk á milli meðvitundar og meðvitundarleysis. Það getur hugsanlega fundið fyrir snertingu og hlustað á það sem fer fram. En þegar viðkomandi er fallinn í dá, þá er tilfinningin fyrir snertingu það næst síðasta sem líkaminn lokar á. Viðkomandi finnur ekki lengur fyrir sársauka og andlátið sjálft ætti að vera friðsælt og sársaukalaust.
