Steingervingurinn, sem er 20 cm langur, fannst í Ítölsku Ölpunum 1931 og var strax talið að um mjög mikilvægan fund væri að ræða sem gæti hjálpað til við að varpa ljósi á hvernig skriðdýr þróuðust.
Independent segir að útlínur líkamans hafi verið svartar á steininum og hafi þótt hafa varðveist ótrúlega vel, óvenjulega vel fyrir dýr.
Dýrið, sem var nefnt Tridentinosaurus, var sett í flokk Protorosauria skriðdýra og það sem var talið steingerð húð þess, þrátt fyrir að engin rannsókn hafi verið gerð á henni, vakti athygli og var fjallað hana í fréttum og bókum.
En mörgum steingervingafræðingum fannst dýrið undarlegt og veltu fyrir sér hvernig það hafði varðveist svo vel.
Nýlega tóku írskir og ítalskir vísindamenn sig til og rannsökuðu steingervinginn með því að nota UV ljósmyndun. Þetta varpaði ljósi á efni, sem var eins og lag yfir steingervingnum. Þeir segja að það hafi verið vel þekkt aðferð áður fyrr að bera ákveðin efni á steingervinga til varðveita þá betur.
Vísindamennirnir vonuðust því til að undir þessu lagi væru mjúkvefir dýrsins og að þeir væru í góðu ástandi. En smásjárgreining sýndi að áferð og samsetning efnisins passaði ekki við raunverulega mjúkvefs steingervinga.
Frekari rannsóknir sýndu þá fram á að útlínur dýrsins höfðu verið búnar til með svartri málningu sem var sett á steininn.
Rannsóknin hefur verið birt í vísindaritinu Palaeontology. Í henni hvetja vísindamennirnir til varkárni hvað varðar notkun „steingervingsins“ í rannsóknum.
Evelyn Kustatscher, steingervingafræðingur hjá náttúruvísindasafninu í Suður-Týról á Ítalíu, sagði í samtali við the Independent að áratugum saman hafi sérfræðingar undrast hversu vel steingervingurinn hafði varðveist: „Nú, liggur þetta ljóst fyrir. Það sem var sagt vera húð er bara málning.“
