Það voru japanskir vísindamenn sem gerðu tilraunina. Þeir frystu sæði úr 12 músum. Þrír skammtar af sæði úr hverri mús voru sendir til langtímageymslu í geimstöðinni og þrír skammtar voru geymdir á jörðinni.
Fyrsti skammturinn af sæði var síðan sóttur út í geiminn eftir eitt ár, næsti eftir þrjú ár og sá síðasti eftir sex ár. Sæðið var afþítt og síðan notað til að frjóvga egg kvendýra og einnig voru egg frjóvguð með sæðinu sem geymt hafði verið á jörðinni. Eggjunum var síðan komið fyrir í „staðgöngumúsum“.
Að meðgöngu lokinni lá fyrir að geymsla sæðisins úti í geimnum hafði aðeins dregið smávægilega úr gæðum sæðisins. Ungarnir, sem voru búnir til með geimsæði, voru ekki með neina líkamlega galla. Þegar síðasta tilraunamúsin, sem var búin til með þessum hætti, drapst eftir um eitt ár lá fyrir að smávegis munur var á „jarðnesku“ músunum og „geimmúsunum“. Lífaldur „geimmúsanna“ var aðeins styttri.
Tilraunin sýnir að karlkyns geimfarar þurfa ekki að hafa áhyggjur af að geimferðir eyðileggi sæði þeirra og geri þeim þannig ókleift að eignast börn. Það er heldur ekki að sjá að neitt standi í vegi fyrir að hægt verði að taka fryst sæði með í langar geimferðir í framtíðinni og nota síðan til frjóvgunar á fjarlægum plánetum.