Ekki var annað að sjá en Alice Bergmann væri að vissu leyti eins og margar aðrar konur. Hún var aðdáandi Leonardo DiCaprio, studdi Bayern München í knattspyrnu og þýska landsliðið. Hún sinnti dýraverndarmálum og elskaði Istanbúl í Tyrklandi. En hún hafði einnig erfiða sögu að segja. Systir hennar, Elisabeth, hafði verið myrt á hrottalegan hátt í almenningsgarði í Berlín. Þar voru tveir innflytjendur að verki.

„Það er mikið hatur sem býr í mér og ég veit að þessi sár munu aldrei gróa.“

Skrifaði hún á Facebooksíðu sína fyrir fimm árum. Í kjölfarið helgaði hún sig baráttunni gegn innflytjendum, íslam og öllu því sem fylgir þeim trúarbrögðum. Hún nýtti sér stöðu sína sem starfsmaður innflytjendayfirvalda í baráttunni.

Margir sýndu henni stuðning á Facebook. Til dæmis skrifaði einn vinur hennar að þetta væri það besta sem hún gæti gert til að sýna systur sinni stuðning.

En ekki var allt sem sýndist varðandi Alice. Hún var ekki til. Systir hennar hafði aldrei verið til. Morð, eins og Alice lýsti, hafði aldrei átt sér stað í Berlín.

Alice var einfaldlega hluti af hópi tilbúinna persóna sem löðuðu að sér raunverulegt fólk sem studdi þann málstað sem settur var fram á Facebook. Þetta fólk tók þátt í umræðum um stjórnmál og deildi myndum og ræddi saman.

Það var þýska vikuritið Der Spiegel sem kom upp um hópinn. Skömmu eftir afhjúpunina var aðgangi Alice lokað sem og aðgöngum margra annarra í hópnum.

En enn þann dag í dag er fullt af álíka hópum og gervifólki á samfélagsmiðlum og því full ástæða til að hafa varann á því tilgangurinn er yfirleitt ekki góður.

Lengi hefur verið vitað að samfélagsmiðlar eru markvisst notaðir til að hafa áhrif á fólk og skoðanamyndun þess. Þetta sýndi sig vel í bandarísku forsetakosningunum 2016 þar sem Rússar fóru mikinn á samfélagsmiðlum. Brexit kosningarnar í Bretlandi voru einnig gullnáma fyrir óprúttna aðila sem vildu hafa áhrif á skoðanir fólks.

Facebook er til dæmis notað til að dreifa uppskálduðum fréttum, samsæriskenningum, ráðist er á nafngreinda einstaklinga og stofnanir. Miðillinn, og aðrir samfélagsmiðlar, eru einnig notaðir til að koma ráðleggingum á framfæri en á bak við þær eru oft ekki vandaðir aðilar.

Þegar Der Spiegel rannsakaði hópinn í kringum Alice Bergmann kom í ljós að myndin af henni var af leikkonunni Josefina Montané frá Chile. Auk Alice voru 330 aðrir tilbúnir aðgangar í hópnum. Þeir litu raunverulega út en myndunum, sem notaðar voru á þeim, hafði verið stolið í ýmsum myndabönkum. Fólkið átti að vera frá 31 landi og fjórir af hverjum fimm voru karlar, flestir undir fertugu, vöðvastæltir og íþróttamannslegir. Konurnar voru á svipuðum aldri, myndarlegar og æstar í að birta myndir af sér í bikiní einu fata. Margir sögðust vera í hernum og aðrir í lögreglunni.

Mál Alice Bergmann sýnir hversu mikilvægt það er að fara varlega á netinu og vera gagnrýnin(n) á það sem þar er að finna. Ekki er allt sem sýnist.