Hún sagðist hafa setið með drenginn í fanginu og hafi beygt sig fram til að sækja pelann hans. Þá datt hann úr fangi hennar. Hann hafði öskrað hátt þegar hún tók hann upp og nú var hann sveigður aftur á bak eins og banani. Hvað átti hún að gera? Svar Kims var einfalt, hringdu í neyðarlínuna. Hann vissi ekki að drengurinn var með tvær heilablæðingar, önnur var margra vikna gömul.
Norska ríkisútvarpið fjallaði nýlega um þetta mál og er óhætt að segja að það hafi vakið töluverða athygli.
Hann var 25 ára og hún 21 árs. Barneignir voru ekki á döfinni en það fór eins og stundum vill verða. Allt gekk vel í upphafi og drengurinn dafnaði. Kim fannst unnustan standa sig vel í umönnun drengsins, hún var nákvæmlega eins og móðir átti að vera. Hann gat ekki ímyndað sér að hún myndi vinna drengnum mein.
Læknir, sem kom með sjúkrabílnum, tók eftir því að höfuð drengsins stækkaði að þvermáli. Það gat verið lífshættulegt ef ekki var brugðist strax við með lyfjagjöf. Hann var því fluttur strax með þyrlu á Ullevål sjúkrahúsið. Röntgenmyndir sýndu að hann var með tvær heilablæðingar. Hann dvaldi í viku á sjúkrahúsinu. Aðeins nokkrum dögum eftir heimkomuna veiktist hann aftur. Hann vildi ekki borða og svaraði ekki áreiti. Hann var fluttur í skyndingu á sjúkrahús. Þar sagði móðir hans læknum að annað óhapp hefði orðið heima við nokkrum vikum fyrr. Þá hefði höfuð drengsins skollið utan í kranann í sturtunni. Læknana var farið að gruna að ekki væri allt með felldu og sendu tilkynningu til barnaverndaryfirvalda.
Foreldrarnir fengu samt sem áður að fara heim með drenginn en áttu að mæta aftur með hann í skoðun. Kim fann að líf þeirra hafði breyst. Það leið fram í apríl og dag einn var hann í vinnu í um 250 km fjarlægð að heiman og átti að vera næstum alla vikuna. Þá hringdi síminn, drengnum leið illa og þurfti að fara með hann á sjúkrahús. Þetta var í sjötta sinn sem það þurfti að fara með hann á sjúkrahús en hann var um fjögurra mánaða þegar þarna var komið.
Þessi sjúkrahúsheimsókn breytti öllu.
Kim hélt strax heim á leið. Drengurinn var fluttur með sjúkraflugi á ríkissjúkrahúsið í Osló. Móðuramma hans var með í för. Móðir hans gat ekki farið með því hún hafði verið handtekin á heimili þeirra og færð í fangaklefa. Heimili þeirra var rannsakað hátt og lágt af sérfræðingum lögreglunnar og hald var lagt á tölvur og myndavélar. Kim og unnusta hans voru grunuð um að hafa beitt drenginn grófu ofbeldi.
Læknar á sjúkrahúsinu fundu þrjá nýjar heilablæðingar, þriggja sentimetra skurð á hnakka drengsins, marbletti á handleggjum hans og þrjú rifbein voru brotin.
Kim skildi ekki upp né niður í þessu. Hann treysti unnustu sinni og vissi að hann hafð ekki verið heima þegar drengurinn veiktist. Hann hafði verið í vinnu í öll skiptin. Foreldrarnir voru yfirheyrðir og fengu síðan að fara á sjúkrahúsið þar sem sonur þeirra átti að gangast undir aðgerð vegna áverka sinna. Læknar urðu að bora tvö göt í höfuðkúpu hans til að tappa vökva og blóði úr heila hans.
Nokkrum dögum síðar fundaði starfsfólk barnaverndaryfirvalda með Kim og unnustu hans. Aðgerðin hafði tekist vel og drengurinn var á batavegi. Kim brá mikið þegar hann fékk þau tíðindi að ákveðið hefði verið að taka drenginn af þeim.
Um miðjan apríl 2011 var drengnum komið fyrir hjá fósturfjölskyldu og lögreglan hóf rannsókn á málinu. Foreldrarnir neituðu að hafa meitt hann. Kim skýrði margoft frá því að hann hefði alltaf verið í vinnu þegar drengnum var misþyrmt, að því að talið var, og lagði fram gögn þar um. Unnusta hans þvertók fyrir að hafa meitt drenginn og sagði að um óhöpp hafi verið að ræða.
Tíminn leið og drengurinn var enn í umsjá barnaverndaryfirvalda. Hann var fluttur frá fósturfjölskyldunni og settur í umsjá annarrar fjölskyldu, hann var kominn í varanlegt fóstur. Lögreglan tali að foreldrar hans hefðu misþyrmt honum hrottalega.
Tíminn leið og rannsóknin hélt áfram. Leita varð álits margra sérfræðinga um áverka drengsins. Það tafði síðan rannsóknina að réttarmeinafræðingar urðu að hverfa frá henni um langa hríð til að vinna að rannsókn á fjöldamorðinu í Útey.
Kim og unnusta hans fóru með málið fyrir dóm til að fá leyfi til að hitta son sinn en það gekk ekki upp því enn var beðið eftir niðurstöðu lögreglurannsóknar. Foreldrar Kim sóttu um að fá að taka drenginn í fóstur en án árangurs.
Árin liðu og Kim var yfirheyrður margoft en langur tími leið á milli. Á þessum tíma slitnaði upp úr sambandi hans og unnustunnar. Þau sammæltust um að Kim fengi forræði yfir drengnum ef þau fengju hann aftur. Lögmaður hans þrýsti hvað eftir annað á lögregluna um niðurstöðu í rannsókninni en án árangurs. Svarið var alltaf hið sama: Rannsókn stóð enn yfir.
Kim fannst tíminn vera að hlaupa frá honum. Sonur hans varð eldri og þetta var barátta við tímann.
Kim fékk að hitta son sinn í skamma stund vorið 2012.
Það var ekki fyrr en sumarið 2014 að niðurstaða lögreglurannsóknarinnar lá fyrir. Kim hafði ekki gert neitt af sér. Niðurstaðan fékkst á grunni upplýsinga og gagna sem hann hafði sjálfur lagt fram um fjarveru sína vegna vinnu þegar sonurinn hlaut áverkana. Í októbert úrskurðaði þingréttur að Kim skyldi fá forræði yfir syni sínum aftur, þremur og hálfu ári eftir að hann var tekinn af foreldrum sínum. Drengurinn var orðinn tæplega fjögurra ára.
Kim óskaði þess heitt að búa með syni sínum en það varð ekki niðurstaðan. Hann taldi drengnum fyrir bestu að búa hjá fósturforeldrum sínum, hann hafði alist upp hjá þeim undanfarin ár. Þar var heimili hans, þau voru fjölskyldan hans.
„Ég gat ekki tekið hann þaðan.“
Hann varð að láta hann frá sér, það var honum fyrir bestu.
Tæpum fimm árum eftir að málið kom upp var móðir drengsins dæmd í eins árs fangelsi fyrir að hafa beitt son sinn ofbeldi. Refsing hennar var vægari en ella vegna þess hversu langan tíma rannsókn málsins tók. Hún hefur alltaf þvertekið fyrir að hafa unnið drengnum mein.
Lögreglan var harðlega gagnrýn í dómsorði og fundið að því hversu langan tíma rannsóknin tók. Þessi langi tími hafi orðið til þess að Kim geti ekki fengið son sinn aftur þar sem hann hafi tengst fósturforeldrum sínum svo sterkum böndum.
Kim á nú unnustu sem á son frá því áður og saman eiga þau litla dóttur. Sonur hans er byrjaður í skóla og læknar telja að hann muni ekki bera varanlegan skaða af ofbeldinu sem hann varð fyrir. Kim fær að hitta hann einu sinni í mánuði í fimm klukkustundir.
