Klukkan 23.42 barst tilkynning til slökkviliðs um eld í húsinu en þá er talið að 10-20 mínútur hafi verið síðan eldurinn kviknaði. Sjö mínútum eftir fyrstu tilkynninguna voru fyrstu slökkviliðsmennirnir komnir á vettvang. Björgunaraðgerðir hófust samstundis og tókst að bjarga um 60 ungmennum út úr húsinu. Tugum sjúkrabíla var ekið neyðarakstri á milli vettvangsins og sjúkrahúsanna í Gautaborg með þá sem verst voru haldnir. Strætisvagnar voru notaðir undir þá sem voru minna slasaðir. Skömmu eftir klukkan tvö um nóttina var búið að slökkva eldinn og skömmu síðar voru síðustu slösuðu ungmennin flutt frá vettvangi.
Lögreglan hóf strax rannsókn á vettvangi en rannsókninni var síðar lýst sem stærstu og umfangsmestu rannsókn sænsku lögreglunnar fram til þessa. Tæplega 2.000 manns voru yfirheyrðir og rúmlega 100 lögreglumenn unnu að rannsókninni.
Að morgni 30. október hvíldi mikil sorg yfir Gautaborg og Svíþjóð allri. 63 höfðu látist í eldsvoðanum og 210 slasast, mismikið. Um kvöldið var minningarguðsþjónusta haldin í dómkirkjunni í Gautaborg og var Göran Persson, forsætisráðherra, viðstaddur.
Rannsókn lögreglunnar leiddi í ljós að eldur hafði verið borinn að stólastafla sem var í stigagangi hússins. Líklega var pappír eða eldfimur vökvi notaður við íkveikjuna. 229 manns komust út um aðalinnganginn en 37 stukku út um glugga en þaðan voru 5-6 metrar niður á jörðina. 165 manns komust út af sjálfsdáðum en 122 þörfnuðust aðstoðar við að komast út. 60 létust á vettvangi en þrír á sjúkrahúsi. 150 ungmenni voru lögð inn á sjúkrahús, þar af 74 á gjörgæsludeild.
Að kvöldi 1. nóvember var búið að bera kennsl á öll líkin sem höfðu fundist í húsinu fram að því og láta ættingja vita. Þann 3. nóvember fannst síðasta líkið í húsinu.
Í kjölfar eldsvoðans fór ýmis orðrómur á kreik meðal annars var sagt að kynþáttahatur hefði legið að baki. Skilti voru hengd upp í Gautaborg þar sem stóð meðal annars að 60 innflytjendur hefðu látið lífið í eldsvoðanum og nú skyldu 60 Svíar deyja í staðinn. Einnig var orðrómur á kreiki um að rasistar hefðu kveikt eldinn og að þeir ætluðu að „grilla“ fleiri. Á þessum tíma höfðu yfirvöld ekki skýrt frá hver eldsupptökin voru. Það var ekki gert fyrr en þann 1. október 1999 en þá skýrði saksóknari frá því að um íkveikju hefði verið að ræða. Í janúar 2000 voru þrír meintir gerendur handteknir og í febrúar sá fjórði. Þeir voru allir innflytjendur frá Íran. Þeir voru á aldrinum 17 til 19 ára. Einum þeirra hafði verið meinaður aðgangur að diskótekinu og ákváðu þeir þá að kveikja í til að hefna sín.
Sá þeirra sem bar eldinn að stólunum var dæmdur í átta ára fangelsi. Tveir voru dæmdir í sjö ára fangelsi en sá fjórði til þriggja ára vistunar á lokaðri deild fyrir ungmenni. Hinir dæmdu afplánaðu dóma sína og búa enn í Svíþjóð en þeir fengu ný nöfn að afplánun lokinni. Einhverjum kann að þykja sem refsingar þeirra hafi verið vægar en dómnum þótti ekki sannað að fjórmenningarnir hefðu ætlað að verða fólki að bana.
