Þegar rætt var við leikskólastjórana sagði blaðamaður að hann væri faðir 5 ára stúlku sem vantaði leikskólapláss. Í tengslum við það þyrfti hann að spyrja einnar spurningar. Staðan væri þannig að dóttirin bæri höfuðklút daglega en væri ekki mjög hrifin af því. Því vildi hann fá að vita hvort leikskólinn myndi sjá til þess að hún væri alltaf með höfuðklútinn, neyða hana til þess ef þörf krefði?
27 leikskólastjórar svöruðu þessu játandi. Þetta hefur vakið úlfúð í Svíþjóð og stjórnmálamenn hafa keppst við að fordæma þetta en þetta virðist vera útbreitt.
Trúfrelsi er í Svíþjóð en lög heimila ekki að börn séu neydd til að bera fatnað sem þau vilja ekki vera í.
Í kjölfar umfjöllunar Gautaborgarpóstsins hefur komið í ljós að mörg dæmi eru um svipuð mál um allt land. Til dæmis hefur komið fram að leikskólastúlka tók höfuðklútinn af sér þegar hún var að leika við önnur börn á leikskólanum en starfsfólkið neyddi hana til að setja hana aftur á því foreldrar hennar sögðu að hún ætti að vera með höfuðklútinn.
Einnig hefur verið skýrt frá dæmum þar sem foreldrar, án árangurs, hafa reynt að fá kennslu skipulagða þannig að börnin þeirra gætu farið til bæna á ákveðnum tímum. Einnig eru mörg dæmi um að foreldrar vilji ekki að börnin þeirra fari í sturtu með öðrum börnum af sama kyni. Starfsfólk bregst við þessu með því að skýla börnunum með handklæðum eða senda þau í sturtu á undan hinum.
Einnig er dæmi um að foreldrar hafi beðið leikskóla um að leikskólinn myndi alltaf vera með beina útsendingu á FaceTime frá því sem börn þeirra væru að gera til að foreldrarnir gætu fylgst með. Leikskólinn varð við þessari ósk.
Allt vekur þetta upp spurningar um umburðarlyndi og hvernig á að takast á við trúarlegar óskir foreldra og frjálst líf barna. Hvenær má setja fótinn niður og segja nei án þess að vera sakaður um skort á umburðarlyndi eða það sem er verra, að vera rasisti.
Fyrir nokkrum árum þekkti varla nokkur Svíi orðið siðferðislögreglan en nú þekkir nær hvert mannsbarn í Svíþjóð þetta orð og veit að þetta eru karlar sem sjá til þess að íslömskum lögum er fylgt í úthverfunum.
Danska ríkisútvarpið segir að þetta séu mennirnir sem sjá til þess að veraldlega sinnuðum múslimum sé útskúfað og lagðir í einelti þegar þeir ganga um í stuttbuxum og borða á meðan á föstuhátíð múslima stendur.
Í úthverfunum er ekki erfitt að hitta á konur sem horfa löngungaraugum á kaffihúsin og segja að þangað megi þær ekki koma lengur, nú séu þau fyrir karlana. Það eru líka karlarnir sem sitja á kaffihúsum og eru í miklum meirihluta á almannafæri.
En siðferðislögreglan er ekki eingöngu þessir karlar heldur eru það einnig börnin sem stríða skólafélögum sínum sem ganga ekki með höfuðklút og nota andlitsfaðra.
Það eru líka mæður og bræður sem þegja þunnu hljóði þegar enn ein „balkongflicka“ finnst lífvana fyrir utan heimili sitt. „Balkongflicka“ er notað yfir þær ungu stúlkur sem duttu kannski, stukku kannski sjálfar eða var hent niður af svölunum heima hjá sér. Stúlkur sem reyndu að rífa sig lausar frá valdi trúaðra foreldra.
Auga Svía hafa opnast fyrir sumum þessara vandamála og ráðgjöf, símatímar, stuðningshópar, rannsóknir, ráðstefnur og sjónvarpskappræður eru í boði.
En samt sem áður eru nokkrir leikskólar enn reiðubúnir til að þvinga stúlkur til að bera höfuðklúta sem þær vilja ekki bera.
En síðan er það leikskólastjórinn sem blaðamaður Gautaborgarpóstsins ræddi við um höfuðklútsmál hinnar ímynduðu dóttur. Þessi leikskólastjóri hafnaði umleitan hans með öllu en hún er sjálf múslimi, fædd og uppalin í Íran þar konur eru neyddar til að bera höfuðklúta.
„Hugsaðu um hvað þú ert að gera dóttur þinni.“
