Fréttakonan Sigríður Halldórsdóttir var með fréttaskýringu um plast í þættinum Kveik í kvöld á RÚV. Meðal þess sem Sigríður kafaði ofan í var magn örplasts í vatni. Sigríður fór með vatn úr þvottavél á rannsóknarstofu Matís þar sem það var síað. Svanhildur Hauksdóttir, starfsmaður Matís, leit svo eftir plastögnum í þvottavatninu.
Kom í ljós að mikið var af plastögnum í þvottavatninu en Sigríður fékk Svanhildi einnig til að rannsaka kranavatn af reykvísku heimili. Í því sýni voru að meðaltali 27 örplastsagnir í hverjum lítra drykkjarvatns, en rannsóknir Veitna fyrr á árinu sýndu fram á að ekki væru nema 0,2 til 0,4 agnir í hverjum lítra kranavatns. Sá varnagli var þó sleginn í Kveik að þátturinn hefði einungis látið kanna eitt sýni af einu heimili.
Þessar niðurstöður komu Sigríði þó í opna skjöldu.
„Þetta er bara svo hræðilegt,“ segir hún í þættinum.
En hvaðan kemur þetta plast í kranavatninu?
„Við vitum í rauninni ekki nákvæmlega hvaðan þetta plast í kranavatninu er að koma. Hvort það sé að koma úr leiðslunni eða blöndunartækjunum eða hvort þetta sé raunverulega að koma úr uppsprettunni. Við bara vitum það ekki,“ segir Hrönn Jörundsdóttir, umhverfisefnafræðingur hjá Matís, í viðtali við Kveik og bætir við að hún telji það erfitt að finna drykkjarvatn án plastagna.
„En það náttúrulega, spurningin er kannski ekki endilega hvort við erum að finna það heldur kannski hversu mikið við erum að finna og þá næsta spurning er þá hvort þetta sé að hafa einhver áhrif á okkur,“ segir hún.
Þá er óljóst hvaða áhrif þessar plastagnir hafa.
„Við bara vitum það ekki. Af því að oft geta áhrifin verið svolítið dulin. Við gerum okkur ekki grein fyrir því hvað er að valda ákveðnum áhrifum,“ segir Hrönn.
