„Mín helsta minning er nokkuð fersk en þetta var í hitteðfyrra, en mögulega sú trámatískasta á þessum 27 árum mínum,“ segir Helgi Ómarsson, ljósmyndari og stjórnandi hlaðvarpsins Helgaspjallið, þegar hann er spurður út í eftirminnilega minningu tengda mat.

Sjá einnig: Eftirminnileg jól Töru tóku óvænta stefnu:„Þetta þurfti akkúrat að gerast í Vesturbænum klukkan sirka 18“.

„Á jólunum galdrar móðir mín fram rækjukokteil sem við höfum alltaf borðað. Hann er án efa það besta sem ég fæ í lífinu og ég er strax byrjaður að hlakka til,“ segir Helgi. En á jólunum í hitteðfyrra fór allt úr skorðum.

„Þetta var sem sagt þannig að mamma var búin að kaupa öll hráefnin og það sem hún þurfti til að elda jólamatinn. Nema hvað að ég sá iceberg-salat í ísskápnum. Ég kannaði þá málið og móðir mín tilkynnti mér að það hefði ekki verið til gott kínakál í búðinni svo við þyrftum bara að hafa iceberg-salat í rækjukokteilnum.“

Það má með sanni segja að Helga hafi nánast fallist hendur.

„Nú vil ég ekki einu sinni telja viðbrögð mín dramatísk, en ég vissi ekki hvort ég ætti að gráta eða hlæja. Við gerðum okkur ferð til Egilsstaða, en fjölskyldan er á Seyðisfirði, á Þorláksmessu og gerðum dauðaleit að ásættanlegu kínakáli. Það hafðist og jólin gátu þá loksins komið. Jú vinir, jólin snúast svo sannarlega um hefðir og enginn, ekki einu sinni móðir mín, vogar sér að rústa rækjukokteil móður minnar.“