Eitt af því dýrmætasta sem við eigum er tíminn, eða höfum að láni, því líklega eigum við hann ekki, annars myndi maður passa upp á hann betur og ekki týna honum eins oft og maður gerir. Eða hvað?

Júlí er að klára og jólin eru bara nýbúin, ég er bara nýorðin fertug (er 46 ára) og ekki svo langt síðan ég átti barn (hann er að verða 24 ára). Af hverju líður tíminn svona hratt og hvert er hann eiginlega að flýta sér? grínlaust!

Þegar ég var barn var Mómó ein af uppáhaldsbókunum mínum (og er enn), yndisleg og frábær bók eftir Michael Ende, sem fjallar um tímaþjófana og barnið Mómó, sem frelsar tímann og færir hann mannfólkinu á ný. Þegar ég var barn var tíminn líka alveg heillengi að líða stundum, skóladagurinn ætlaði aldrei að klára, svo maður kæmist heim að leika, biðin eftir jólunum var endalaus, biðin eftir að fá bílprófið, komast inn á skemmtistaðina….Núna eru öll skírteini og aldurstakmörk löngu komin í hús og þá ákveður Herra Tími að setja í rallýgírinn og gefa allt í botn: Formúla Líf í fullri keppni og dagarnir einkennast af mánudegi og helgi, hinir fjórir týnast í reykmekkinum.

Ef einhver er með númerið hennar Mómó þá má sá hinn sami lauma því að mér, því mig vantar fleiri tíma í sólarhringinn. En svo er kannski bara spurning um að leyfa henni að njóta sín áfram í bókum, slappa af, njóta augnabliksins og ráðstafa tímanum í það sem mann langar að gera, frekar en það sem maður þarf að gera.

Kær kveðja Ragna
ragna@dv.is