Rósa Soffía einkaþjálfari breytti um lífsstíl – Vekur athygli á snapchat – Alltof mikið um öfgar í líkamsrækt
„Ég var 16 ára þegar ég byrjaði að reykja og eftir það var það bara kók og sígó í öll mál,“ segir Rósa Soffía Haraldsdóttir einkaþjálfari, sem vakið hefur athygli á samfélagsmiðlinum snapchat fyrir skemmtileg æfingamyndbönd og persónulegt spjall. Blaðamaður hefur fylgst með Rósu í gegnum snapchat um nokkurt skeið og það er nánast óhugsandi að hún hafi nokkurn tíma lifað jafn óheilbrigðu líferni og raun ber vitni. Saga hennar sýnir að hver sem er getur snúið við blaðinu. Að mati blaðamanns stígur Rósa varla feilspor þegar kemur að hinum heilbrigða lífsstíl í dag, þótt hún fái sér stöku sinnum pitsu eða nammi. „Ég er alltaf með nammidag. Annars væri ég löngu sprungin,“ segir hún hlæjandi þegar blaðamaður hefur dáðst að staðfestunni.
Sem unglingur og langt fram á fullorðinsár lifði Rósa bókstaflega á kóki og sígarettum og hreyfði sig lítið sem ekkert. Hún var mjög grönn, enda borðaði hún aldrei neinn mat að ráði. Hún var í raun holdgervingur hins óheilbrigða lífsstíls þrátt fyrir að það sæist ekki endilega á henni.
Eftir að Rósa eignaðist dóttur sína árið 2001 bætti hún á sig einhverjum kílóum, en hún hafði aldrei fyrr lent í slíku. Aldrei þurft að hugsa um kílóin. „Þá fór ég að fara einu sinni eða tvisvar í viku í ræktina en var ekkert að borða að ráði með. Ég fékk samt aldrei almennilegan áhuga á þeim tíma.“
Það var ekki fyrr en Rósa hóf nám á Bifröst árið 2005 að líkamsræktaráhuginn kviknaði. „Ég fór að fara nánast daglega í ræktina og þegar ég var byrjuð á því fór ég að hugsa hvort það væri kannski sniðugt að hætta að reykja og fara að borða einhvern mat.“
Hún fór þó hægt af stað. Byrjaði á því að fá sér eina hrökkbrauðsneið í morgunmat og svo vatt það upp á sig í heilbrigðara líferni. „Að borða morgunmat var eitthvað sem ég hafði varla gert áður á ævi minni. Ég fékk mér bara kók og sígó. Svo ákvað ég að hætta að reykja, en ég gerði það með margra mánaða fyrirvara. Ég ákvað að þegar ég væri búin í jólaprófunum þá myndi ég hætta. Þegar fór svo að líða að því þá var ég eiginlega farin að hlakka til að hætta að reykja. Ég taldi niður dagana. Það var ótrúlega skrýtið,“ segir Rósa og hlær. Og þegar hún hætti loks að reykja þá var hún alveg hætt. „Ég labbaði út úr síðasta prófinu mínu og hef ekki reykt eftir það. Frá fyrsta degi fannst mér eiginlega bara ógeðslegt að reykja. Allar vinkonur mínar reyktu og þegar ég kom aftur í skólann eftir jólafrí og þær fóru út að reykja og komu svo til baka með reykingalyktina þá trúði ég því varla að ég hefði eytt tíu árum af ævi minni í að lykta svona.“
Rósa á erfitt með að svara því hvað var til þess að líkamsræktaráhuginn kviknaði, það gerðist bara smám saman. „Það hafði kannski áhrif að það voru svo margir sem sögðu að ég væri manneskja sem liti ekki út fyrir að reykja eða drekka. Og mig langaði svolítið að vera þessi manneskja sem allir héldu að ég væri. Fólk var yfirleitt mjög hissa þegar það komst að því að ég reykti. Ég leit bara ekki þannig út, ég var svo lítil og saklaus.“
Þegar Rósa flutti svo aftur í bæinn eftir að hafa lokið námi á Bifröst hélt hún áfram að fara í ræktina ásamt vinkonu sinni og tók ákvörðun um að keppa í módelfitness. En þá varð hún líka að taka mataræðið alveg í gegn, eitthvað sem hún hafði í raun ekki gert þrátt fyrir að vera farin að hugsa aðeins um hvað hún setti ofan í sig. „Ég hélt að ég væri að borða hollt því ég vissi ekki betur. Ég var kannski með fiskibollur í kvöldmatinn en það var það eina sem ég borðaði þann daginn. Sem var samt skárra en þegar ég drakk bara kók og reykti sígó. Þá borðaði ég nánast ekki neitt því kókið og sígaretturnar tóku frá mér alla matarlyst. Ég fór kannski með krökkunum í skólanum að borða í hádeginu og fékk mér eina langloku og lét það duga yfir daginn,“ segir Rósa sem keppti í fyrsta skipti í módelfitness árið 2009.
Reyndar borðaði Rósa reglulega epli sem unglingur og móðir hennar telur það hafa bjargað henni frá algjörum næringarskorti. „Það var það eina sem ég borðaði sem var einhver næring í. Mamma keypti alltaf tonn af eplum þegar hún fór í búðina og hún varð eiginlega að rétta mér epli til að ég borðaði. Ég var mjög oft að fá svimaköst því auðvitað þjáðist ég af næringarskorti,“ segir Rósa sem skellir upp úr þegar blaðamaður spyr hvort það hafi nokkuð hvarflað að henni á þessum tíma að hún ætti eftir að keppa í módelfitness einn daginn.
„Ég féll alltaf á mætingu í leikfimi í grunnskóla. Það var ekki séns að ég færi í leikfimi. Ég var með níu og tíu í einkunn í öllu öðru.“ Rósa kom því líklega flestum í kringum sig töluvert á óvart líka þegar hún breytti algjörlega um lífsstíl. „Það var líklega það síðasta sem fólk bjóst við af mér, að ég myndi keppa í módelfitness. Ég var með þeim fyrstu í bekknum mínum í tíunda bekk til að byrja að reykja og drekka. Ég tók þetta kannski bara út snemma.“
En Rósa lét sér ekki nægja að keppa í módelfitness, hún fór að læra einkaþjálfun á Keili og var í náminu samhliða undirbúningnum fyrir fyrsta fitness-mótið. Síðan þá hefur hún keppt þrisvar, síðast árið 2014. „Ég hugsa að ég sé hætt að keppa núna, en maður á reyndar aldrei að segja aldrei. Nú er ég samt bara að einbeita mér að því að vera einkaþjálfari.“
Hún er ekki hrifin af öfgum í líkamsrækt og er frekar hlynnt því að fólk byggi sig upp eða grenni sig hægt og rólega. Fari ekki of geyst af stað. „Það er svo mikið um öfgar í líkamsrækt. Það er mikið af fitness-fólki sem er að hvetja aðra til að fara út í þann lífsstíl. Sem er ekkert gott fyrir Jón úti á götu. Mér finnst mikilvægt að fólki fari milliveginn. Það er enginn að fara að lifa bara á kjúklingi og spergilkáli, eins og margir halda að þeir þurfi að gera til að fara í megrun, af því þeir hafa séð svo mikið af fitness-fólki gera það. Ég vil reyna að útrýma þeirri hugsun. Allt er gott í hófi og maður þarf að finna gullna meðalveginn. Þetta þarf að vera eitthvað sem fólk er tilbúið að gera til frambúðar, ekki skyndilausn.“
Rósa verður vel vör við það í fjarþjálfuninni hjá sér, þar sem viðskiptavinir fá send matar- og æfingaplön, þegar fólk er farið að kunna að borða rétt. Þá hættir það að þurfa á matarplaninu að halda, enda búið að finna hvað hentar. „Þá er markmiðinu mínu náð. Fólk á ekki að þurfa að láta mata á sig á þessum upplýsingum að eilífu, það þarf að læra þetta sjálft,“ útskýrir Rósa. Hennar markmið er fyrst og fremst að koma viðskiptavinum sínum á sporið. „Mér finnst að fleiri einkaþjálfarar mættu einbeita sér að því. Ekki bara hugsa um að láta fólk fá svaka prógramm þannig að það missi fullt af kílóum á einum eða tveimur mánuðum og svo þegar það hættir í þjálfun, af því það hefur kannski ekki efni á því lengur, þá koma öll kílóin aftur því þetta voru svo miklar öfgar. Ég vil frekar að fólk snúi sér að eðlilegu og hollu mataræði og það þarf ekkert endilega að hreyfa sig sjö daga í viku. Fjórum sinnum í viku er mjög gott. Þá kemur þetta hægt og rólega.“
Rósa segist hafa séð æfinga- og matarplön sem fólk er að fá hjá öðrum einkaþjálfurum og að hennar mati eru mörg hver alltof stíf. „Kona sem vinnur skrifstofuvinnu er kannski með eins plan og ég fékk þegar ég var að undirbúa mig fyrir fitness. Það er ekki góð þróun að það þyki eðlilegt,“ segir hún hreinskilin.
Í dag er einkaþjálfunin aðeins aukavinna hjá Rósu og hún viðurkennir að það sé stundum erfitt að vera í tveimur vinnum. „Það kemur alveg fyrir að ég þarf að sleppa því að fara í hádegismat til að vinna plön fyrir viðskiptavini. Ég er stundum að keyra mig aðeins of mikið út. Á sunnudögum er ég líka alveg búin á því. Þá opna ég varla tölvupóstinn minn. Ég reyni að taka algjöra hvíld á sunnudögum.“
Rósa er alltaf að stækka viðskiptavinahópinn sinn og hún gæti alveg hugsað sér að hafa einkaþjálfunina að aðalstarfi í framtíðinni. Hún er dugleg að auglýsa sig á samfélagsmiðlunum og heldur einnig úti heimasíðunni rosafitness.is. „Snapchat er eiginlega langbesta auglýsingin mín. Ég hugsa að langflestir sem ég fæ í þjálfun komi í gegnum snapchat. Fólki finnst það oft þekkja mig eftir að hafa fylgst með mér þar. Og það er oft kostur.“ Þeir sem vilja fylgjast með Rósu geta fundið hana á snapchat undir nafninu rosasoffia.
