Síðastliðið haust breyttist líf Töru Tjörvadóttur til hins betra þegar hún opnaði sig um eigin fordóma gagnvart þunglyndinu sem hún hafði barist við í ellefu ár. Síðan hefur hún hrundið af stað ótal verkefnum sem öll miða að því sama; að uppræta fordóma í garð geðsjúkdóma.

„Þetta byrjaði í rauninni í lok september í fyrra þegar ég var sjálf búin að vera að berjast við eigin fordóma gagnvart þunglyndi sem er einmitt sjúkdómurinn minn. Ég hafði verið í feluleik með hann í 11 ár en þegar mamma mín setti sig í samband við mig og sagði mér að pabbi minn væri að sýna mikil þunglyndiseinkenni ákvað ég að bregðast við og gera eitthvað. Ég skrifaði honum bréf sem varð upphafið að því sem ég hef verið að gera síðan.“

Faðir Töru tók bréf hennar alvarlega og leitaði sér tafarlaust aðstoðar sem hefur gjörbreytt hans lífi.

„Ég sendi pabba mínum bréfið og það hafði þau áhrif á hann að hann fór strax að leita sér hjálpar. Þarna sá ég hvað sagan mín gat hjálpað einni manneskju mikið og þá velti ég því fyrir mér hvort ég gæti hjálpað fleirum. Pabbi hvatti mig til þess að birta það sem ég skrifaði honum og ég gerði það daginn eftir á Pressunni. Skrifin vöktu mikla athygli og þannig byrjaði þetta.“

Vegna áhrifanna sem Tara fann að hún gat haft með því að segja sögu sína ákvað hún að halda áfram og í kjölfarið hefur hún meðal annars hrundið af stað samfélagsmiðlabyltingunni #Égerekkitabú og ljósmyndaverkefninu „Hundrað andlit þunglyndis“. Um þessar mundir er Tara að undirbúa gerð heimildamyndar um fræðslu gegn geðsjúkdómum og nýlega tók hún við viðurkenningunni „framúrskarandi ungur Íslendingur“.

„Fólk treystir mér“

Tara er full af hugsjón og ætlar sér greinilega stóra hluti þegar kemur að því að hjálpa öðrum sem þjást af geðsjúkdómum. En er ekki niðurdrepandi eða erfitt að hrærast í þessum málum alla daga?

„Mér finnst í rauninni erfiðast að sjá hve margir eru enn að kljást við eigin fordóma og hvað þeir eru að gera okkur mörg veikari. Að sjá fólk sem er að berjast í hljóði og þjást með svo mikla fordóma gegn sjúkdómnum sínum. Ég held að það sé akkúrat það sem veldur því að fólk leitar sér ekki hjálpar og það sem er að gera okkur æ þunglyndari.“

Að öðru leyti tekur Tara ekki undir að verkefni hennar séu erfið. Hún segir þessa vegferð fyrst og fremst hafa verið jákvæða og fólk hafi tekið henni ótrúlega vel.

„Fólk er alveg ótrúlega frábært og það er svo magnað hvernig maður tengist umheiminum öllum á nýjan hátt þegar maður opnar sig. Þegar ég birti sögu mína var ég að treysta öllum með internettenginu fyrir minni persónulegustu reynslu. Og það sem gerðist var að fólk endurgalt traustið og fór að senda mér sínar sögur og þannig fór ég að tengjast því á allt annan hátt. Þetta er dýrmætt og hjálpar mér að halda áfram með verkefnin mín.“

Tara er hvergi hætt því hún ætlar ásamt eiginkonu sinni, Rakel Sölvadóttur, að stofna samtök sem vinna að fræðslu um geðsjúkdóma.

„Já, við konan mín erum að stofna samtök sem vinna að fræðsluefni gegn fordómum í garð andlegra sjúkdóma og fræða fólk um andlega heilsu almennt. Ég tel fræðslu vera lykilinn að því að ná árangri í þessum efnum.“

En hvernig skyldi Töru sjálfri líða andlega eftir álagið og vinnuna sem hefur fylgt henni undanfarna mánuði?

„Mér líður vel vegna þess að ég er ekki í feluleik lengur. Það var afskaplega mikil byrði að fela þetta og geta ekki miðlað af þekkingu minni til annarra sem voru að kljást við svipaðar aðstæður og ég. Í dag finn ég fyrir miklum létti. Verkefnin undanfarið hafa ekki haft bein áhrif á líðan mína því ég hafði verið að vinna mikið í þunglyndinu á síðastliðnum árum svo mér var farið að líða miklu betur fyrir.“

Það er ekki annað að sjá á þessari ungu framúrskarandi konu að framtíðin sé björt og miðað við öll járnin sem hún hefur í eldinum eigum við vafalaust eftir að sjá og heyra meira frá henni á næstunni.