Árla morguns fimmtudaginn 14. júní, 2007, barst Neyðarlínunni í Bandaríkjunum símtal sem samkvæmt rakningu átti uppruna sinn í byggðarlaginu Channahon í Illinois.
Lögregla var send á staðinn og mætti henni ófögur sjón. Inni í jeppabifreið voru fjögur lík og karlmaður með skotsár á læri. Gert var að sári hans og honum síðan komið á sjúkrahús.
Borin voru kennsl á þau sem látin voru; Kimberly Ellen Vaughn, 34 ára, og þrjú börn hennar; Abigayle Elizabeth, 12 ára, Cassandra Ellen, 11 ára, og Blake Philip, átta ára. Öll höfðu verið skotin til bana og börnin höfðu verið skotin oftar en einu sinni.
Karlmaðurinn fyrrnefndi var Christopher Vaughn, eiginmaður Kimberly og faðir barnanna. Hann var ekki alvarlega særður, en þó var það ekki hann sem hringdi í Neyðarlínuna, heldur vegfarandi sem átti leið hjá.
Á vettvangi höfðu lögreglumenn fundið skammbyssu en vildu ekki fjölyrða um hvort einhver væri grunaður um ódæðið.
Lögreglustjórinn Carl Dobrich sagðist þó telja að ekki þyrfti að leita langt yfir skammt og bæjarstjórinn í Channahon, Joe Cook, var honum sammála. „Við teljum nokkuð víst að hér sé um fjölskylduharmleik að ræða,“ var haft eftir bæjarstjóranum.
Ekkert var þó fast í hendi og þótt Christopher væri yfirheyrður var hann ekki settur í varðhald eftir að hann var útskrifaður af sjúkrahúsinu. Á það var enda bent að mögulega hefði Kimberly skotið af skammbyssunni, en yfirvöld vildu ekki, að svo stöddu, opinbera einhverjar vangaveltur um það.
Óstaðfestar fregnir hermdu að Christopher hefði upphaflega sagt að fjölskyldan hefði lent í svokallaðri „drive-by“-skothríð; skotárás úr bifreið sem ekið var framhjá. Hann hefði svo síðar reynt að skella skuldinni á Kimberly.
Það eina sem virtist ljóst í málinu var að Vaughn-fjölskyldan lagði land undir fót snemma þennan fimmtudagsmorgun, að sögn Christophers, til að eiga góðan dag í vatnagarði í Springfield.
Ekki leið á löngu áður en dró til tíðinda. Við rannsókn á jeppa Vaughn-hjónanna höfðu fundist farsímar og rannsóknarlögreglan velti eðlilega fyrir sér af hverju Christopher hefði ekki hringt sjálfur í Neyðarlínuna.
Auk þess var Christopher skráður fyrir skotvopni, en ekki Kimberly.
Fleiri spurningar vöknuðu sem kröfðust svara og fjölskyldufaðirinn varð sífellt líklegri sem gerandi en fórnarlamb.
Tímabært var að kanna nánar hvaða mann Christopher Vaughn hafði að geyma.
Eins og gengur og gerist í mörgum viðlíka málum, þá gerðist ekki margt næstu árin, þrátt fyrir að Christopher hefði verið handtekinn og lokaður inni, ákærður fyrir fjögur morð.
Dómur féll í málinu 26. nóvember, 2012, í kjölfar réttarhalds sem tók tæpt ár, en leiddi margt í ljós.
Christopher hafði dreymt um að búa við fullkomið frelsi í óbyggðum Kanada. Hann vildi segja skilið við innihaldslítið úthverfalíf sitt og lifa af landsins gæðum í Yukon í norðvesturhluta Kanada. Því ákvað hann að losa sig við fjölskyldu sína með þeim hætti að hún flæktist ekki fyrir honum með nokkrum hætti í framtíðinni.
Áður en sá draumur átti að rætast vildi Christopher þó njóta lífsins og þess sem ekki var í boði fjarri mannabyggð. Á sama tíma og hann viðaði að sér útivistarútbúnaði af öllum toga, eyddi hann þúsundum Bandaríkjadala á strippbúllum.
Við réttarhaldið báru vitni tvær fyrrverandi nektardansmeyjar sem Christopher hafði ausið fé. Einnig var kallaður til vitnis starfsmaður bandarísku alríkislögreglunnar, FBI, sem hafði þýtt 140 blaðsíður sem Christopher hafði skrifað á meðan hann beið réttarhalda í fangelsi.
Textann hafði Christopher skrifað með rúnaletri, en hann hafði víst mikinn áhuga á drúídum og öllu sem þá snerti.
Ekki fylgir sögunni hvað rúnaskrif Christophers innihéldu nákvæmlega. Ekki minntist hann þó einu orði á eiginkonu sína og börn, en ein nektardansmeyjanna sem höfðu glatt augu hans áður en hann myrti fjölskyldu sína varð þess heiðurs aðnjótandi að fá tilvísun eða tvær í rúnapárinu.
Hvað sem því líður þá kom í ljós að Christopher hafði þrýst hlaupi skammbyssunnar undir höku Kimberly og tekið í gikkinn. Síðan hafði hann beint byssunni að börnum sínum, einu á fætur öðru, og skotið hvert og eitt tveimur skotum, einu í höfuðið og öðru í bringuna. Að minnsta kosti eitt barnanna hafði reynt að bera hönd fyrir sig.
Christopher Vaughn var sakfelldur fyrir morðin á eiginkonu sinni og þremur börnum og fékk fjóra lífstíðardóma sem hann á að afplána hvern á fætur öðrum.
Áður en dómurinn var kveðinn upp var Christopher boðið að ávarpa viðstadda. Svar hans var stutt og laggott: „Nei, þakka þér.“
