Það fauk í Víði Reynisson á daglegum upplýsingafundi Almannavarna, Sóttvarnarlæknis og Landlæknis í vikunni. Ástæðan? Jú, Víði blöskraði hvernig Íslendingar höguðu sér í hertu samkomubanni. Sagði hann marga ekki taka þetta alvarlega. Líklegast í fyrsta sinn sem almenningur hefur séð þennan nýjasta hálfguð landsins virkilega pirraðan.
Þótt ég sé ekki hlynnt því að láta embættismenn lesa mér pistilinn þá fannst mér nokkuð gott hjá Víði að skipta svo greinilega skapi. Það er nefnilega algjörlega óþolandi hve litla virðingu sumir bera fyrir öðrum. Það er ekki aðeins óþolandi heldur getur það einnig verið hættulegt, þó ekki eingöngu vegna smithættu.
Ég þekki allavega tvær manneskjur sem gortuðu sig af því við komu til landsins að hafa lagt lykkju á leið sína til að sleppa við sóttkví. Í ræktinni, áður en hert samkomubann skall á, heyrði ég hóp af konum tala fjálglega um að þær vissu ekki hvort þær ættu að mæta strax til vinnu þar sem þær væru nýkomnar frá hættusvæði. Svo eru það grasasnarnir sem anda ofan í hálsmálið á manni í matvöruverslunum, fábjánarnir sem maður mætir í göngutúrum sem víkja ekki til að virða tveggja metra regluna, þorskhausarnir sem fara ekki eftir einföldum reglum og halda mannmörg partí í heimahúsum.
Við erum samt ekki öll Almannavarnir eins og þetta þreytandi slagorð, sem framleitt var á rándýrum hugarflugsfundi á auglýsingastofu, reynir að sannfæra okkur um. Almannavarnir eru Almannavarnir. Við erum bara við. Við eigum að nota heilbrigða skynsemi og fara eftir reglunum, því eins og Víðir sagði réttilega þegar hann stökk upp á nef sér – þetta er ekkert grín. Þetta er dauðans alvara. Við eigum að virða persónurými hvers og eins og reyna, á þessum einkennilegu tímum, að setja okkur í spor annarra. Fjölmargir glíma við heilsukvíða, hafa áhyggjur af ástvinum með undirliggjandi sjúkdóma eða vilja einfaldlega standa sig vel fyrir samfélagið. Þvo hendur vel og vandlega, spritta, þrífa heimilið hátt og lágt, leyfa bara einum úr fjölskyldunni að fara út í búð, halda sig í að minnsta kosti tveggja metra fjarlægð frá fólki og bjóða ekki fólki heim til sín. Þetta er hins vegar allt fyrir bí þegar þöngulhausarnir mæta á svæðið og nánast sleikja mann frá toppi til táar.
Ég veit um nokkra nálægt mér sem hafa nánast misst þolinmæðina gagnvart fábjánunum. Næstum því misst stjórn á skapi sínu. Næstum því slegið frá sér. Ekki furða, enda er þráðurinn ansi stuttur þegar allt er lokað og engir mega hittast. Þess vegna segi ég að þessi hegðun hálfvitanna er ekki aðeins hættuleg vegna smithættu heldur getur hún orðið til þess að til handalögmála kemur. Þegar sprengiþráðurinn er orðinn jafn stuttur og raun ber vitni hjá ansi mörgum í samfélaginu í dag þá getur farið illa.
Ég vil því biðla til fábjánanna, hálfvitanna, þöngulhausanna og þorskhausanna að gyrða sig í brók og læra einfalda mannasiði, fyrir sig og hina. Þeir eru ekki Almannavarnir en þeir geta hætt að vera svona djöfulli óbærilegir.
