Svarthöfði ákvað að reyna að vera nútímalegur og byrjaði þess vegna bæði á Snapchat og Instagram. Fékk Svarthöfði því leiðbeiningar um hvaða fólki væri best að fylgjast með eða „adda“ eins börnin segja. Þetta var meðal annars einmana sjómannskona sem reyndist vera strigakjaftur. Einnig einhver bílstjóri og galgopi úr Keflavík sem drekkur ótæpilegt magn af bjór.

Hin fyrstu kynni af þessum kima internetsins ollu Svarthöfða miklum vonbrigðum. Svarthöfði bjóst við að þessi reynsla myndi göfga sálina en þess í stað er Svarthöfði fastur í að horfa á tóma froðu allan daginn. Allt þetta fólk, eða áhrifavaldar eins og það vill láta kalla sig, gerir lítið annað en að auglýsa smink og vörur til þrifa. Þetta er í raun afturhvarf til þess tíma þegar Íslendingar sátu fastir yfir Sjónvarpsmarkaðinum því ekkert annað var í sjónvarpinu.

Þetta er ekki vitund skemmtilegt eða áhugavert, en farsíminn hefur gert okkur að þrælum sínum og þetta er það sem er í boði þar. Athyglissjúkt fólk sem er svo hæfileikasnautt að það getur hvergi fundið sér farveg nema í bjánaskap.

Botninum er síðan náð þegar þetta lið setur svokallaða „filtera“ á myndböndin sín og þykist vera álfar eða sjóræningjar. Skríkja svo og hlægja að eigin fyndni. Svarthöfði er kominn á þá skoðun að tæknin sé að gera okkur að hálfvitum.

Af hverju á líf þessa fólks að vera þess virði að Svarthöfði fylgist með því dag og nótt? Líf fólks sem reynir að pranga einhverju drasli inn á þá nytsömu sakleysingja sem festast í þessum ávana?

Eftir viku af auglýsingasprengjuregni á þessum guðsvoluðu samfélagsmiðlum ákvað Svarthöfði að eyða þessu út af símanum. Þess í stað hefur Svarthöfði ákveðið að snúa aftur á þann stað netsins sem er ærlegur og gegnheill. Nefnilega Moggabloggið. Þar fer fram göfgandi, vitræn og óspillt umræða um þjóðfélagsmál. Svarthöfði hefur samt áhyggjur af meðalaldrinum þar og hversu föst æskan er í viðjum kjánaskapar og fals.