Inda Björk Eyrbekk Alexandersdóttir segir að Hjörleifur Haukur Guðmundsson, sem allt bendir til að hópur manna sem setið hefur í gæsluvarðhaldi undanfarið hafi orðið að bana fyrr í mánuðinum, hafi aldrei verið bendlaður við barnagirnd. Hinir grunuðu í málinu eru sumir tengdir við svokallaða tálbeituhópa sem hafa gefið sig út fyrir að berjast gegn barnaníðingum.

„Hann var ekki að fara að hitta einhverja stelpu undir lögaldri,“ segir Inda í samtali við DV. Inda telur að sannleikurinn í málinu komi í ljós um síðir en eðlilega haldi lögreglan þétt að sér spilunum á meðan rannsókn stendur yfir.

Inda og Hjörleifur voru vinir um áratugabil en þau sameinuðust í áhuga sínum á vélhjólasporti. Inda kallar Hjörleif Gasa og lýsir honum sem einstökum manni með frábært skopskyn. Í minningargrein í Morgunblaðinu segir Inda:

„Hann Gasi var hrifsaður burt á versta og grimm­asta máta sem hægt er að hugsa sér. Hvernig get­ur maður sætt sig við slík ör­lög? Af hverju erum við sem get­um tal­ist til eðli­legra manna neydd til að búa í sam­fé­lagi með fólki sem virðir ekki líf, heilsu og líðan annarra? Hvert erum við kom­in þegar litla Ísland er ekki leng­ur ör­uggt fyr­ir fólki sem beit­ir hrotta­legu of­beldi með eins öm­ur­leg­um af­leiðing­um.“

Um skopskyn og karakter vinar síns segir Inda:

„Gasi var gríðarlega skop­leg­ur ná­ungi, mál­far hans var óvenju­legt og stund­um ein­ung­is á færi þeirra sem þekktu hann vel að skilja. Hann var öfl­ug­ur hjóla­maður og lengi öf­undaði ég hann af Harley-inum hans sem end­ur­speglaði eig­and­ann lygi­lega vel. Hann var hrár, laus við all­an íburð og gekk alltaf þótt skrúf­ur, fest­ing­ar og púst­kerfi hrist­ust af á ferðalög­um.“

Inda lýsir því síðan hvernig Gasi stóð þétt við bakið á henni og hennar fólki þegar það þurfti á aðstoð að halda, ekki síst eftir að fyrrverandi eiginmaður hennar lenti í alvarlegu slysi. Segir hún Gasa hafa gert tilveruna örlítið bjartari í öllu myrkrinu sem þá grúfði yfir.

Lenti í klóm misindisfólks

Inda segir Gasa hafa lent í klóm misindisfólks og heilabilun sem hann glímdi við hafi gert hann útsettari fyrir óvönduðu fólki. Minningargrein Indu er áhrifamikil en hún skrifar undir lokin:

„Und­an­far­in ár glímdi Gasi við erfiða heila­bil­un sem gerði hann út­sett­ari fyr­ir klóm mis­ind­is­fólks sem vildi hon­um ekk­ert nema illt, fólks sem virti hann ekki sem mann­eskju. Ég vildi óska að hann og fólkið hans hefði verið gripið eins og vel og hann greip aðra. Ég vildi óska að við byggj­um við öfl­ugra heil­brigðis­kerfi sem um­vef­ur viðkvæmt fólk og gæt­ir fyr­ir hætt­um heims­ins.

Það er mín ein­læga ósk að fólk sem vill­ist af leið í líf­inu fái nauðsyn­lega aðstoð því það er sam­fé­lags­leg­ur ávinn­ing­ur sem hlýst af því ef hægt er að sporna mark­visst við vax­andi of­beld­is­hegðun og neyslu hug­breyt­andi efna. Við sem sam­fé­lag verðum að gera bet­ur.“