Nýlega komst úrskurðarnefnd í vátryggingamálum að þeirri niðurstöðu að tryggingafélagi hafi verið heimilt að takmarka bótagreiðslur til atvinnubílstjóra sem velti flutningabifreið, sem hann var að keyra, við það að beygja sig eftir Bluetooth-heyrnartólum á gólfi bifreiðarinnar. Um var að ræða búnað sem hægt var að nota til að tala í farsíma, handfrjálst, en bílstjórinn sagði að hann hefði nauðsynlega þurft að ná í búnaðinn til að geta talað í síma við akstur og mótmælti skerðingunni á þeim grundvelli.
Tilkynnt var um slysið í desember 2023. Á vettvangi kom lögreglan að bifreið sem hafði oltið á hægri hliðina. Í lögregluskýrslu var haft eftir bílstjóranum að hann hafi verið verið á leið í endurvinnslustöð. Sagðist hann hafi verið að teygja sig eftir einhvers konar „bluetooth“ tæki sem hefði dottið á gólfið hjá honum í bifreiðinni. Við það hafi hann misst stjórn á henni með þeim afleiðingum að hún valt á hliðina.
Slysið átti sér stað í dagsbirtu á þurrum og malbikuðum vegarkafla. Umferð var lítil en leyfður hámarkshraði á slysstað var 90 kílómetrar á klukkustund. Einnig var haft eftir bílstjóranum að hann hafi ekið á 40 kílómetra hraða á klukkustund. Bílstjórinn reyndist ekki hafa verið undir áhrifum áfengis og var fluttur með sjúkrabíl af vettvangi.
Um 2 vikum eftir slysið tilkynnti ónefnt tryggingafélag að það ætlaði sér að takmarka ábyrgð sína vegna slyssins að 1/3 hluta. Var það gert á þeim grundvelli að bílstjórinn hefði, miðað við lögregluskýrslu, orsakað slysið með stórfelldu gáleysi.
Bílstjórinn mótmælti því að hann hefði sýnt af sér stórfellt gáleysi og sneri sér í kjölfarið til nefndarinnar. Vísaði hann til þess að búnaðurinn sem hann var að teygja sig í sé handfrjáls búnaður sem notaður sé til að tala í farsíma meðan á akstri stendur. Hann sé atvinnubílstjóri og þurfi að nota slíkan búnað sem honum sé heimilt samkvæmt umferðarlögum. Benti hann einnig á að hann hefði verið á 40 kílómetra hraða á klukkustund á svæði þar sem hámarkshraði var 90 kílómetrar á klukkustund. Þar að auki hefðu akstusskilyrði verði góð. Krafðist hann því fullra bóta en yrði ekki fallist á þessi rök hans væri hæfilegt að skerðingarhlutfall tryggingafélagsins væri 1/4 frekar en 1/3.
Í andsvörum tryggingafélagsins kom fram að því hefði verið heimilt að skerða bótarétt bílstjórans. Óumdeilt væri að hann hefði misst stjórn á bifreiðinni við að ná í handfrjálsa búnaðinn á gólfinu. Fullnægjandi sönnun fyrir því að hann hafi ekið bifreiðinni án þess að horfa á veginn lægi fyrir. Hann hafi því ekið án þess að sýna þá varúð sem skylt sé samkvæmt umferðarlögum að hafa í fyrirrúmi við akstur. Framferði hans sé einnig þeim mun vítaverðara þar sem hann sé atvinnubílstjóri.
Í niðurstöðu úrskurðarnefndar í vátryggingamálum segir að andmæli bílstjórans verði ekki skilin sem svo að hann mótmæli þeirri lýsingu á slysinu sem fram komi í skýrslu lögreglu. Nefndin segir það virðast ágreiningslaust að bílstjórinn hafi verið að teygja sig eftir handfrjálsa búnaðinum sem hafi dottið á gólf bifreiðarinnar og ekki horft á veginn á meðan. Með þessu háttalagi hafi hann sýnt af sér stórfellt gáleysi. Með vísan í dómafordæmi, lög um vátryggingasamninga og fyrri úrskurði nefndarinnar sé tryggingafélaginu því heimilt að takmarka ábyrgð sína á bótagreiðslum til bílstjórans um 1/3 hluta.
Bílstjórinn situr því eftir með bætur að 2/3 hluta af þeirri slysatryggingu sem hann var með þegar slysið átti sér stað.
