Jónas Már Torfason, lögfræðingur og fyrrverandi blaðamaður, segir þá sem gera sér mat úr ávarpi Guðmundar Inga Kristinssonar á brotakenndri ensku sýna af sér stéttahroka af verstu sort. Það mannlega og ófullkomna sé ekki veikleiki heldur styrkleiki.
„Einhverjir virðast ætla að gera sér mat úr ávarpi nýs mennta- og barnamálaráðherra, Guðmundar Inga Kristinssonar, sem hann flutti á leiðtogafundi í menntamálum í morgun,“ segir Jónas Már í færslu á samfélgasmiðlum sem hefur vakið mikla athygli. „Ræðan er óneitanlega á eilítið brotakenndri ensku og virðist einhverjum þykja það merki um að hann sé ekki embættinu vaxinn. Slíkt er auðvitað ólýðræðislegur stéttahroki af verstu sort.“
Er hann að vísa til ávarps Guðmundar Inga Kristinssonar, nýs mennta- og barnamálaráðherra, á leiðtogafundi í Silfurbergi í Hörpu í gærmorgun. En þar var rætt um áskoranir í skólakerfinu.
Jónas Már segir að það eigi ekki að vera krafa að vera langskólagenginn til þess að gegna pólitískum embættum. Ráðherraembættið snúist um pólitíska forystu og ráðherrum til aðstoðar við framkvæmd pólitískrar sýnar sinnar er lítill her af langskólagengnum sérfræðingum sem Jónas Már segist ekki efast um að tali allir lýtalausa ensku.
„Ákveðnir hópar samfélagsins virðast hafa vanist völdum og þess vegna líka vanist ákveðinni staðalímynd af því hvernig fólk sem fer með völd lítur út, talar og hegðar sér,“ segir hann. „Þessir hópar, fyrrum valdhafar sem þola ekki að hafa misst valdasprotann frá sér, hafa sótt að Flokki fólksins að undanförnu af hömlulausri heift einmitt því að flokkurinn og fulltrúar hans passa ekki þeirri staðalímynd.“
Vísar hann til þess að í æviágripum Guðmundar Inga sem nú hafa verið reifuð komi fram að hann hafi starfað sem smiður, lögreglumaður og afgreiðslumaður í verslun. Það er áður en hann varð öryrki eftir bílslys þegar við tók áralöng barátta við kerfið.
„Er það ekki gagnlegri og mannlegri reynsla en hjá mörgum öðrum sem hafa setið í ríkisstjórn?“ spyr Jónas Már. „Og er það kannski ekki bara fegurðin við lýðræðið að maður með þennan bakgrunn geti náð kjöri og einmitt verið fulltrúi þeirra sem hafa ekki farið með völd; fulltrúi fólks sem hefur á einhvern hátt fallið milli skips og bryggju í kerfinu — einmitt það fólk sem hinn „hefðbundni“ ráðherra á erfitt með að sjá og skilja og einmitt það fólk sem helst þarf að hjálpa til að bæta kerfið. Þannig það má vel vera að Guðmundur tali ekki fullkomna ensku og að aðrir ráðherrar Flokk fólksins séu ekki með þann bakgrunn sem fólk hefur vanist af ráðherrum. En það mannlega og ófullkomna er ekki veikleiki þeirra heldur styrkleiki,“ segir hann að lokum.
