Ragnheiður er búsett í gömlu einbýlishúsi í Kópavogi sem kostar sitt að eiga og nefnir hún til dæmis afborganir af lánum og fasteignagjöld. Þá er hún með framkvæmdalán vegna viðgerða á frárennslislögnum og þaki og nefnir svo einnig ýmsan annan kostnað sem fylgir því að eiga hús.
„En hvað með það, ég er bara eldri borgari, fæ ekki hækkun á bótunum mínum miðað við hækkun á vöxtum. Þegar ég er búin að borga skuldirnar okkar hjónanna eigum við um hundrað þúsund krónur til að lifa út mánuðinn. Þá eigum við eftir að borga lyfja- og lækniskostnað eins og margir eldri borgarar þurfa að gera. Nú eru góð ráð dýr. Eigum við að fara að minnka við okkur og kaupa litla sæta íbúð í blokk,“ spyr hún og rifjar svo upp atvikið sem hún vísar til hér fremst.
„Við hjónin erum búin að skoða nokkrar íbúðir í Smáranum í nokkur ár. Yfirleitt eru þær of dýrar fyrir okkur miðað við verð sem við fáum fyrir húsið okkar eða þær seljast upp. Loksins sá ég íbúð sem okkur líkaði og faseignasalinn seldi okkur hana á staðnum. Það var bara eftir að gera tilboð, þetta var á föstudegi, við ætluðum að gera tilboð á mánudegi. Þegar við fórum til að ganga frá þessu hafði annar fasteignasali selt íbúðina og hverjum haldið þið? Fjárfesti! Hann keypti allar átta íbúðirnar sem eftir voru á þessum stað í Smáranum, til að leigja.“
Ragnheiður segir að nú séu þau hjónin búin að tala við annan fasteignasala um svansvottaða íbúð á Digranesvegi sem myndi henta henni vel, enda með astma, mæði og fleira. En eins og hún nefnir er að mörgu að hyggja þegar farið er í fasteignakaup. „Hvað kostar svona íbúð, hef ég efni á henni? Ég vil helst kaupa á þessum slóðum til að geta komist í félagsmiðstöðvarnar í Gullsmára og Gjábakka. Stutt í Smáralind og heilsugæsluna. Ég er búin að búa á þessum slóðum yfir 40 ár. Því að breyta núna? Gott að búa í Kópavogi.“
Ragnheiður kveðst vongóð um að bjartari tímar séu fram undan með nýrri ríkisstjórn þar sem hennar kona, Inga Sæland, kemur til með að leika stórt hlutverk ásamt Kristrúnu Frostadóttur og Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur. Á hún von á því að hart verði sótt að þeim en vonar að ríkisstjórnin geri líf hinna efnaminni bærilegra. „Núna fer vonandi allt að breytast á betri veg fyrir okkur sem vöðum ekki í peningum.“