Skerjafjarðarskáldið Kristján Hreinsson hefur kært Ríkisútvarpið til menningar- og viðskiptaráðherra, Lilju Dögg Alfreðsdóttur, út af  kynhlutlausu málfari.

Kristján ræddi um málið í viðtali á Bylgjunni á dögunum þar sem hann sakaði RÚV um „hvorugkynssýki“ og sagði íslenskuna „dauðadæmda“ vegna hennar.

Gauti Kristmannsson, prófessor í þýðingafræði, veltir því fyrir sér hvað vakir fyrir Kristjáni. Er það ást hans til tungumálsins eða er Kristján kannski að amast við því til hverra kynhlutlaus mál tekur tillit til. Gauti skrifar í grein hjá Vísi:

„Ég hef satt að segja verið gáttaður á ýmsu sem fram hefur komið í umræðunni sem mér sýnist ekki standa neina skoðun. Mér fannst þó steininn taka úr þegar ég las um kæru Kristjáns Hreinssonar til menntamálaráðherra á hendur „fjölmörgum starfsmönnum“ RÚV þar sem hann vill meina að þeir brjóti lög „um að leggja rækt við íslenskuna og viðhafa lýtalaust málfar“.“

Gauti veltir fyrir sér hver viðurlögin eigi að vera, verði kæra Kristjáns tekin til greina. Á að reka þá frá RÚV sem bjóða „öll velkomin“ frekar en „alla“?

Á að beita sömu hörku gegn þeim sem glíma við þágufallssýki? Þau sem sletta á ensku? Eða fólk af erlendum uppruna sem talar ekki lýtalausa íslensku?

„Og hver er þá málathöfnin í þessum málatilbúnaði Kristjáns? Enginn vafi leikur á að hér sé um málathöfn að ræða, kæra er krafa um að eitthvað verði gert í tilteknu máli. Fyrir hver eru málnotendur að nota hvorugkyn í almennri merkingu í stað karlkyns og segja öll og sum en ekki allir og sumir? Jú, það er verið að forðast karlkynið í þessari almennu merkingu til að taka tillit til kvenna og kynsegin fólks. Við því er amast af ofsa og ákefð sem gengur svo langt að kæra er send til menntamálaráðherra á hendur fólki sem ætti að hafa fullt málfrelsi til að beita fyllilega eðlilegri íslensku eftir eigin höfði. Getur verið að ofsinn í þessum umræðum felist í því til hverra er tillit tekið er til frekar en ógurleg ást á íslenskri tungu?“