Síðastliðinn mánudag birti Hæstiréttur ákvörðun sína um áfrýjunarbeiðni manns sem hafði verið dæmdur í héraðsdómi og Landsrétti fyrir ítrekuð kynferðisbrot gegn stúlku frá því að hún var 11 ára og þar til hún varð þrettán ára. Maðurinn gerði margvíslegar athugasemdir við meðferð máls síns og óskaði þar af leiðandi eftir leyfi til að áfrýja málinu til Hæstaréttar. Beiðninni var hins vegar hafnað.
Í ákvörðunninni kemur fram að maðurinn hafi verið dæmdur í þriggja ára fangelsi í Landsrétti.
Maðurinn vildi einkum ná fram ómerkingu héraðsdóms en til vara ómerkingu dóms Landsréttar. Rökstuddi hann beiðni sína um áfrýjun til Hæstaréttar með því að eina skýrslan sem tekin hafi verið af stúlkunni í málinu hafi verið tekin á rannsóknarstigi af dómara. Hins vegar hafi sá dómari ekki dæmt í málinu og á því hafi ekki verið gefnar skýringar. Maðurinn taldi að þessi málsmeðferð hafi verið í andstöðu við lög.
Maðurinn gerði einnig athugasemd við dómaraskipti undir rekstri málsins í héraði og vísaði þar til fordæma úr Hæstarétti og Landsrétti. Hann gerði einnig margvíslegar athugasemdir við málsmeðferð í Landsrétti og taldi að henni hafi verið stórlega ábótavant. Maðurinn hélt því einnig fram að dómur Hæstaréttar í máli hans myndi hafa fordæmisgildi og að það hefði verulega almenna þýðingu fyrir hann að fá úrlausn réttarins í málinu til að tryggja réttláta málsmeðferð.
Í ákvörðun Hæstaréttar segir að ekki verði séð að mál mannsins lúti að atriðum sem hafi verulega almenna þýðingu eða að mjög mikilvægt sé af öðrum ástæðum að fá úrlausn Hæstaréttar. Niðurstaða Landsréttar um sakfellingu byggi enn fremur að verulegu leyti á mati á sönnunargildi munnlegs framburðar en það mat verði ekki endurskoðað fyrir Hæstarétti, samkvæmt lögum.
Beiðni hins dæmda barnaníðings um áfrýjunarleyfi var því hafnað.