Björn gerir málið að umtalsefni á heimasíðu sinni, Bjorn.is, og vísar í frétt RÚV þar sem sagt var frá innihaldi ræðu Guðrúnar á jóladag.
„Það var engin samfélagssátt um það þegar ákveðið var af yfirvöldum grunnskóla í Reykjavík að skera á tengsl skólanna við kirkjuna. Um var að ræða þrýsting minnihlutahóps sem var andvígur kristni og kirkju og vildi stækka eigin söfnuð trúlausra,“ segir Björn í færslu sinni og bætir við að einnig hafi verið tekin pólitísk ákvörðun um að afmá það sem sagði um kristni í námskrá grunnskóla.
„Markvisst var unnið að því að afmá kristnina í samfélaginu án þess að risið væri gegn því af þeim þrótti sem vænta hefði mátt vegna þess hve margir voru og eru ósáttir við þessa þróun. Merki um hana má sjá enn þann dag í dag meðal annars í neikvæðri afstöðu til þjóðkirkjunnar sem birtist í reglulegum fréttum um hve margir segja sig úr henni,“ segir Björn og vísar í ræðu Guðrúnar sem fjallað var um á vef RÚV en í henni sagði hún:
„Almannarýmið átti að verða hlutlaust rými en trúin átti að búa í kirkjum og á heimilum, verða einkamál fólks.“
Þá sagði Guðrún að þetta hafi leitt til þess að smám saman urðum við feimin við að ræða trú og trúmál á almannafæri og trúin hafi orðið að feimnismáli. Lítur Guðrún svo á að það hafi verið mistök og að við eigum frekar að opna almannarými fyrir trú, trúarbrögðum, lífsskoðunum og gildum.
Vill hún meina að þegar við útilokum umræðu um kristni og kristinfræði úr almannarýminu séu Íslendingar, nýir og gamlir, sviptir tækifæri til að fræðast um og skilja betur sögu okkar og hvernig menning okkar og gildi byggja á þeim arfi og móta okkar daglega líf.
„Ég held að við verðum mun ríkari sem þjóð ef við opnum almannarýmið fyrir trúar- og lífsskoðunum. Ef við kennum börnunum okkar kristinfræði og um leið fræðum þau um önnur trúarbrögð og lífsskoðanir. Ef skólar, sem hafa tök á, fari með börn í kirkju fyrir jólin og heimsæki önnur trúarbrögð á þeirra hátíðum,“ sagði Guðrún.
Björn segir í pistli sínum að vissulega hafi verið tímabært að breyta stjórnsýslu kirkjunnar.
„Stjórnarráðið var afhelgað og þannig orðið við kröfum yfirstjórnar þjóðkirkjunnar um ráð yfir eigin málum. Við því mátti búast að nokkur umbrot yrðu við að koma á nýrri skipan kirkjumála en jóladagsprédikun biskups bendir til að nú hafi skapast fótfesta fyrir þjóðkirkjuna til að láta rödd sína og boðskap heyrast betur í því sem biskupinn kallar almannarými,“ segir Björn og bætir að lokum við að ástæðulaust sé að vera feiminn við að boða boðskap kristninnar.
„Engin trúarbrögð hafa haft jafnmikil áhrif á líf manna á jörðunni frá því að jólabarnið fæddist fyrir 2024 árum. Allar tilraunir til að útiloka kristin áhrif á íslenskt samfélag eru dæmdar til að mistakast. Megi viðleitni biskups til að þoka þessu til betri vegar bera góðan ávöxt!“
