Þorsteinn Hermann Þorbjörnsson hlaut 12 ára dóm fyrir brot í nánu sambandi og stórfellda líkamsárás með dómi Héraðsdóms Norðurlands eystra þann 9. desember.
Hann var ákærður þann 12. júlí fyrir manndráp og stórfelld brot í nánu sambandi, með því að hafa aðfaranótt mánudagsins 22. apríl, svipt fimmtuga eiginkonu sína lífi.
Þorsteinn nýtur nafnleyndar í dómnum sem birtur var 11. desember, en DV birti fyrstur fjölmiðla nafn hans í gær.
Sjá einnig: Banaði eiginkonu sinni á Akureyri – Nafnleynd á öllum stigum máls gagnrýnd harðlega
Dómurinn hefur vakið umræðu í samfélaginu, bæði vegna nafnleyndar Þorsteins allt frá upphafi og í dóminum sjálfum, vegna lengdar dómsins og að Þorsteinn er ekki dæmdur fyrir manndráp.
Annað sem vekur athygli er að í dómnum segir undir kaflanum um ákvörðun refsingar (bls. 24, liður 126 og 127) að „Samkvæmt vottorði sakaskrár ríkisins hefur ákærði ekki áður verið dæmdur til refsingar.“
Samkvæmt 8. kafla almennra hegningarlaga getur dómari litið til fjölmargra atriða sem hafa áhrif á refsihæð, það er hver refsing er í sakamálum og lengd dóma, eitt þeirra atriða er hvort ákærði hefur áður verið dæmdur til refsingar.
Í dóminum er eins og áður sagði Þorsteinn sagður ekki hafa verið dæmdur áður til refsingar, en hann er 63 ára að aldri.
Samkvæmt áreiðanlegum heimildum DV fékk Þorsteinn sjö mánaða fangelsisdóm árið 1992 fyrir íkveikju í Wathne-húsinu við Hafnargötu á Seyðisfirði 28. janúar árið 1992.
DV sagði frá brunanum á baksíðu blaðsins þriðjudag 28. janúar. Þar kemur fram að húsið sem var tvílyft hafi gjöreyðilagst í eldinum. Sigurjón Andri Guðmundsson lögregluþjónn varð fyrstur var við eldinn, sem tók slökkvilið bæjarins þrjár klukkustundir að ná niðurlögum á.
Daginn eftir greindi Morgunblaðið frá því, og birti mynd af húsinu alelda, að íbúar hússins hafi flust úr því tveimur mánuðum áður, í nóvember eftir að eldur kviknaði í kjallara hússins út frá kyndingu. Ekki væri vitað um eldsupptök en málið í höndum rannsóknarlögreglunnar í Reykjavík.
Miðvikudaginn 30. janúar greindi Morgunblaðið frá því að vettvangsrannsókn hefði leitt í ljós að um íkveikju væri að ræða.
Laugardaginn 30. desember greindi Morgunblaðið frá því að 31 árs karlmaður hefði verið dæmdur í 7 mánaða óskilorðsbundið fangelsi fyrir að kveikja í Wathne-húsinu. Hann var einnig dæmdur til að greiða um það bil 12 milljónir króna í skaðabætur til tryggingafélags eigenda hússins.
Í fréttinni kemur fram að maðurinn var einnig ákærður fyrir að hafa hótað manni líkamstjóni ef sá segði það sem hann vissi um aðild mannsins að íkveikjunni. Héraðsdómari sýknaði manninn af þeim hluta ákærunnar vegna skorts á sönnunum.
Maðurinn játaði að hafa farið inn í húsið með 0,4 lítra af bensíni í brúsa í því skyni að kveikja í húsinu. Fyrir dómi sagði hann að sér hefði snúist hugur þegar hann var kominn inn í húsið, en þá hafí bensínið fallið úr höndum hans og síðan þegar hann hafí kveikt á kveikjara til að sjá handa sinna skil hafí logi úr kveikjaranum komist í bensínið og kveikt eldinn. Á þennan framburð var ekki lagður trúnaður í dóminum og lagt til grundvallar að maðurinn hefði af ráðnum hug kveikt í húsinu.
Tekið er fram að húsið var íbúðarhús og íbúar fluttir út vegna viðgerða á húsinu, utan að einn þeirra hafði af og til sofið í húsinu. Hinn ákærði kvaðst hafa fullvissað sig um að enginn væri í húsinu áður en kveikt var í því.
Dómurinn komst að þeirri niðurstöðu að almannahætta hafi stafað af íkveikjunni og hafi maðurinn því gerst sekur um brot á 1. mgr. 164. greinar almennra hegningarlaga sem leggur að lágmarki 6 mánaða fangelsisrefsingu við því að valda eldsvoða sem hefur í för með sér slika hættu. Maðurinn hafði ekki áður sætt ákæru eða refsingu og var dæmdur til 7 mánaða fangelsisvistar, óskilorðsbundið, auk greiðslu sakarkostnaðar.
Þorsteinn er ekki nafngreindur í ofangreindum fréttaflutningi árið 1992, en samkvæmt áreiðanlegum heimildum DV er hann maðurinn sem dæmdur var fyrir að kveikja í Wathne-húsinu.
„Mér finnst bara allt í lagi að fólk sjái að þetta [innskot blaðamanns: dómurinn nú í desember 2024] var ekki hans fyrsta brot,“ segir heimildamaður DV.
