„Fjórir mánuðir í fríi heyrði ég síðast fleygt fram. Djöfull hljómar það vel. Ef það væri staðan myndi líklega allir landsmenn að keppast um þetta draumastarf letihauganna. Er þetta kannski þessi íslenska öfund sem menn benda alltaf á þegar fólk gagnrýnir kvótakerfið,“
segir Davíð Már Sigurðsson kennari í grein sinni á Vísi.
Segir Davíð að honum hafi verið bent á að ef kennarar vilja fá jöfn laun við almenna markaðinn sé þeim hollast að vera ekki alltaf í fríi og segir hann það ekki skrýtið að fólk bregðist illa við kjarabaráttu kennara ef almenningur veður um í villu ranghugmynda varðandi orlofsrétt kennara. Segist hann skilja þetta og sjálfur ekki myndu ná upp í nefið á sér ef einhverjir ríkisstarfsmenn með orlofsrétt um 33% af starfsárinu væru eitthvað að nöldra um betri kjör.
Davíð segir að það séu þó tvær villur í þessu málþófi.
„Grunnskólakennarar vinna ekki hjá ríkinu og þeir eru ekki fjóra mánuði á ári í fríi. Grunnskólarnir eru á vegum sveitarfélaganna og þú, kæri lesandi getur spurt hvern sem vinnur hjá ríkinu hvort honum finnist betra,“ segir Davíð.
Bendir hann á að orlof kennara sé 30 dagar sem er sama dagalengd og hjá þeim sem heyra undir BHM og vinna hjá ríki og sveitarfélögum. Segist Davíð taka eftir að minna sé hnýtt í aðrar stéttir en kennara hvað sem því valdi. „Kannski er það öfundin. En það er nokkuð augljóst að þarna eru ekki fjórir mánuðir á ferð. Bara það sama og aðrir opinberir starfsmenn.“
Davíð fer yfir vinnuskyldu kennara. „Vinnuskylda kennara í fullu starfi skal vera 40 klst. á viku til jafnaðar yfir árið. Á 37 vikna starfstíma skóla er vikuleg vinnuskylda hans 42,86 klst. Svo almennt vinna kennarar lengri vinnudag og nýta kvöld og helgar til að klára önnur verkefni. Það er auðvitað engin yfirvinna greidd fyrir neitt af þessu. Þú gætir unnið myrkranna á milli við að undirbúa en staðan er bara sú að eina sem greitt er auka fyrir eru forföll, eða ef heppnin er með þér fleiri tímar í töflu umfram kennsluskyldu. En þá þarftu auðvitað að undirbúa meira og búa til námsefni. Og þarft þar af leiðandi að vinna meira frammeftir. Svo er auðvitað ekki sjálfgefið að fleiri tímar í töflu séu yfirhöfuð í boði. Hljómar þetta mögulega ennþá jafn vel?
Mögulega horfir fólk til vetrarfrísins, ég hef fulla samúð með veseninu sem því kann að fylgja. Ég veit bara ekki hvort við okkur kennarana er að sakast. Það var fyrir mína tíð. Eftir því sem ég best veit báðum við ekki um innleiðingu vetrarfrísins heldur var það í samráði við sveitafélögin og foreldra, en ef við eigum sök í máli þá biðst ég hér með bara afsökunar.“
Davíð ber starfsdaga kennara saman við aðrar stéttir, en mörgum er tíðrætt um starfsdaga og telja sumir kennara jafnvel ekkert vinna þá daga.
„Það nær auðvitað ekki neinni átt. Þetta er ekki færibandavinna. Það er ámóta sérstakt eins og að gefa í skyn að eina vinnan sem læknar sinni sé tíminn þegar verið er að framkvæma aðgerð, þingmaður rétt á meðan þegar hann stendur í pontu. Eða fjölmiðlamaðurinn meðan hann tekur viðtalið.“
Davíð segir það almenna reglu frjálsa markaðarins að þegar eftirspurn eftir vinnuafli eykst geti umrætt vinnuafl krafist hærri launa. „Sem er meðal annars ástæða þess að forritarar hoppa beint úr námi í há laun. Kennarar geta hins vegar erfiðlega selt sérþekkingu sína til hæstbjóðanda á sínum starfsvettvangi. Eða beðið um launahækkun fyrir meira framleiðni eða vel unnin störf. Það er nefnilega ákveðinn kommúnismi í launatöflu kennara. Það er engum umbunað fyrir að skara fram úr.“
Davíð bendir að lokum á mögulega lausn fyrir þá sem öfunda kennara af öllu fríiinu sem þeir fá:
„Kannski væri betra fyrir hinn almenna bol að koma bara að kenna frekar en að velta sér upp úr öfund yfir öllu þessu fríi. Það eru enn laus störf þó önnin sé hálfnuð.
Það er á nógu að taka, grípið tækifærið.“
Grein Davíðs má lesa í heild sinni hér.
