Segja má að Óskar Magnússon, rithöfundur og kaupsýslumaður, hafi leikið á kerfið þegar hann fór um Leifsstöð fyrir skemmstu. En þar gilda harðari reglur um kaup á pylsum en áfengi eða tóbaki við komuna til landsins.
„Í Leifsstöð má kaupa brennivín, sælgæti, sígarettur og vindla, munntóbak og nef, þegar maður kemur til landsins. En ekki Bæjarins bestu nema sýna brottfararspjald,“ segir Óskar í nýlegri færslu á samfélagsmiðlum.
Augljóslega fannst honum þetta undarlegt og ákvað að sjá við þessu tollakerfi þegar hann var á leið til Færeyja snemma í síðustu viku. Birtir hann samskiptin við afgreiðslustúlku hjá Bæjarins bestu.
„Ég: Eina pulsu takk.
Brosmild afgreiðslustúlka: Má ég sjá brottfararspjaldið.
Ég: Gjörðu svo vel. Sýni spjaldið í símanum, nútímamaður.
Afgreiðslustúlkan: Hvað má bjóða þér á pylsuna?
Ég: Það skal ég segja þér á fimmtudaginn.
Afgreiðslustúlkan: Ó? Hvernig þá?
Svo leyfði hún mér að borga, prentaði út kvittun og skrifaði á hana: Verður sótt á fimmtudaginn,“ segir Óskar. Eins og sést á meðfylgjandi mynd var hann glaðhlakkalegur yfir þessu uppátæki.
Þó nokkrar umræður hafa skapast um hvers vegna þetta kerfi sé svona. Óskar segir að þetta sé að finna í 104. grein tollalaga, það er að aðeins megi selja tollfrjálsar vörur við brottför gegn framvísun brottfararspjalds.
„En ég veit samt ekki hvernig pulsurnar geta verið tollfrjálsar, framleiddar hér í næsta húsi, SS Hvolsvelli og m.a. úr sauðfé sem gengur hér á aurunum fyrir neðan okkur,“ segir hann.
