Ólafur Ragnar Grímsson, fyrrverandi forseti Íslands, hefur tekið saman brot úr dagbókum sem hann hélt á meðan deilurnar um fjölmiðlalögin og Icesave stóðu sem hæst. Þessi brot birti hann í nýrri bók sinni, Þjóðin og valdið: Fjölmiðlalögin og Icesave, sem kom út á dögunum, .
Þar fer hann meðal annars hörðum orðum um Davíð Oddsson, þáverandi forsætisráðherra og núverandi ritstjóra Morgunblaðsins.
Meðal annars skrifar Ólafur:
„Samtal mitt við DO hér á Bessastöðum 17. maí sýndi mér ótvírætt að hann virðir ekki lengur neinar stjórnarfarsreglur eða siðalögmál; er með puttana í lögreglu- og skattarannsóknum, hótar, er með dylgjur, ósvífni, nánast eins og í þriðja heims landi þar sem valdið og ógnin ráða öllu, lán að hann hefur ekki her eða leynilögreglu til að beita. Hugsar og hegðar sér eins og fasisti, valdið réttlætir allt.“
Sjá nánar: Ólafur Ragnar fer hörðum orðum um Davíð
Um Ólaf er fjallað í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins í dag, og má leiða líkur að því að skrifin stafi frá ritstjóranum. Hann byrjar bréfið á því að rekja að auðkýfingurinn Elon Musk hafi ausið peningum í framboð Donald Trump. Ritari Reykjavíkurbréfs sér fyrir sér að gera hið sama, hefði hann jafn djúpa vasa og Musk.
„Sennilega hefðu þessar ófrumlegu vangaveltur verið sagðar líkastar því, að vera vel handan við ímyndunarafl okkar flestra, þar til fyrir skömmu. En þá gæti maður óhræddur bjargað sér eins og hver annar Ólafur með því að koma sér upp dagbók og færa inn í hana allt sem dagdraumarnir gátu ekki skaffað, þar og þá sæi hann fyrir allt það sem gerðist í lífi merkilegasta manns, sem Ólafur hefur kynnst, honum Ólafi.
En hann, og þeir Ólafur báðir, hika ekki við að slefa upp sögur „vina sinna“, sem héldu að þeir væru vinir hans, um hvaða kjaftasögur höfðu verið að gerast þá, sem þeir kjöftóttu fréttu í trúnaði og hlupu til af því að þeir héldu að Ólafur væri vinur þeirra, og það yrði allt saman satt samkvæmt mælistiku Ólafs, sem er þó æði bogin.
Og sá er svo örlátur að hann hikar ekki við að hengja kjaftaskana öfuga upp á þar til gerðar snúrur, þar sem þeir dingla enn sér til háðungar. Og þeir mega ekki gleyma því að þessa vinsemd hefði Ólafur R. einn getað trakterað menn eins og þá um, hann sem þeir kölluðu vin sinn, sem þeir voru, en bara á meðan bunan stóð upp úr þeim, en þegar punktur hafði verið settur eftir hana áttuðu þeir sig kannski loks á því, að maðurinn sá var einungis að viðra fyrirlitningu sína á þeim, sem hann taldi, þegar hann horfði í spegilinn í 18. sinn fyrir hádegi, að myndu sýna yfirburði sína og snilli.“
Davíð segir að sönnu vinir Ólafs séu hinir svokölluðu útrásarvíkingar. Þeir rati ekki í dagbækurnar, eða „slúðurbækurnar“ eins og þær eru kallaðar í Reykjavíkurbréfi. Líklega sé Ólafur að gefa út þessar dagbækur sínar til að sannfæra fólk um að hann sé ekki að skálda afrek sín. Ólafur sé hreint ekki að láta allt flakka, heldur bara það sem kemur honum sjálfum ekki illa.
