„Ég þekki til fjögurra einstaklinga sem hafa látist úr ofskömmtun núna á örfáum vikum. Allt einstaklingar á besta aldri sem fara allt of skyndilega frá okkur. Auðvitað birtast ekki fréttir af andláti þessa fólks í fjölmiðlum með dánarorsök og lýsingum á því hvað gerðist. En þetta eru samt líka slys. Fólk sem ætlaði sér ekki eða vildi ekki deyja, en var fast í hryllilegri fíkn. Mér finnst að við eigum líka að krefjast úrbóta vegna þessara slysa. Við eigum að hafa hátt og benda á að þessi banaslys vegna fíknar kalla líka á aðgerðir, rétt eins og banaslysin í umferðinni,“
segir Sigmar Guðmundsson þingmaður Viðreisnar.
Grein sína á Vísi skrifar Sigmar í kjölfar hörmulegs banaslyss á Sæbraut aðfararnótt sunnudags, en þar lést gangandi vegfarandi. Hin látna var kona á fertugsaldri.
Íbúar hafa í kjölfar banaslyssins þrýst á úrbætur við gatnamótin, krafa sem íbúarnir hafa haft um lengri tíma og vakið athygli borgaryfirvalda á við og fengið litlar undirtektir.
Um er að ræða þrettánda banaslysið í umferðinni á þessu ári en þau hafa ekki verið fleiri síðan árið 2018 þegar 15 létust í umferðinni allt það ár.
Segir Sigmar að það sé hræðilegt að lesa um slíkt slys í fréttum, en segist þó á sama tíma leiður yfir því hversu andvaralaus við erum enn vegna þeirra dauðsfalla sem verða af völdum fíknisjúkdómsins. Fleiri deyja árlega af völdum fíknisjúkdóms en í umferðarslysum.
Segir hann að um sé að ræða mikinn harm fyrir aðstandendur sem hann samhryggist innilega. Segir hann mjög skiljanlegt að áhyggjufullir íbúar í grenndinni skuli krefjast úrbóta. „Það eigum við öll að gera þegar við sjáum og skynjum hættur í kringum okkur. Það er svo stjórnvalda að bregðast við.“
„Fíknisjúkdómurinn eirir engu. Það breytist ekki, því miður. Við sem þekkjum þennan sjúkdóm af eigin raun heyrum allt of oft af sviplegum dauðsföllum. Alltaf er það jafn sárt. Dauðsföllin eru mörg á hverju ári. Sjálfsvíg, ofskömmtun, hjartaáföll, slys og aðrir sjúkdómar sem eru bein afleiðing af drykkju og neyslu.“
Sigmar segir þau dauðsföll þó ekki fara hátt því „sjúkdómnum fylgir skömm og aðstandendur flagga því skiljanlega ekki alltaf hvert dánarmeinið var. Minningargreinarnar, og þær eru margar, opinbera þennan veruleika þó í vaxandi mæli. Skömmin minnkar og það er gott, enda engin skömm í því að deyja úr banvænum sjúkdómi.“
Segir hann að vonandi takist okkur að fækka banaslysum í umferðinni, en ekki megi gleyma að „vegir fíknarinnar eru líka stórhættulegir. Þar verða líka banaslys.“
Tækifæri til úrbóta sé að minnka biðlista í meðferð, en tveir af þeim fjórum sem hann þekkti og létust á síðustu vikum hafi verið að bíða eftir að komast í meðferð.
„Þarna er til að mynda tækifæri til úrbóta, rétt eins og að fara í það mikilvæga verk að byggja brú yfir veg. Það er líka hægt að auðvelda fólki að komast í aðstoð til geðlækna eða sálfræðinga ef biðlisti eftir meðferð er langur. Það er vel hægt að efla SÁÁ, Krýsuvík, Hlaðgerðarkot, Rótina og alla aðra sem vinna frábært starf fyrir fíknisjúka, rétt eins og að tvöfalda vegina út úr höfuðborginni. Það er meira að segja hægt að gera það fyrir talsvert minna fé. Þetta er ekki síður mikilvægt en vegagerðin enda deyja fleiri úr fíkn en í umferðinni.“
Sigmar, sem sjálfur hefur verið opinskár um að hafa áður átt í erfiðleikum með áfengi og þurft á þjónustu SÁÁ að halda, segir:
„Það er erfitt að lýsa því með orðum hvað þetta er grimmur sjúkdómur. Hvað það fylgir honum mikil sorg og vonleysi. Hann hrifsar unga foreldra frá börnum sínum og foreldrar missa börnin sín. Hann stráir stingandi sársauka yfir fjölskyldu og vini sem syrgja líf sem átti annað og betra skilið en dauðann.
Við verðum að vakna og hætta að vanmeta þennan sjúkdóm svona óskaplega mikið. Skaðinn sem hann veldur er svo miklu meiri en fólk gerir sér grein fyrir. Kostnaður samfélagsins er óskaplegur vegna hans og þann kostnað má minnka með markvissum aðgerðum. Rétt eins og við erum alltaf að reyna í umferðinni.“
