Stefán skrifaði aðsenda grein á Vísi í gær sem DV fjallaði um og í dag skrifaði hann aðra grein á Vísi þar sem hann hélt gagnrýni sinni áfram.
„Mér hefur gramist herferð Morgunblaðsins gegn framboði Höllu Hrundar á liðnum vikum. Í gær slógu þeir ekki slöku við; tveir uppslættir með neikvæðum formerkjum, ofan á annað undanfarið. Maður hefði ætlað að þeir sýndu háttvísi rétt fyrir kjördag. En svo var ekki. Þetta er formlega orðið að einskonar atlögu,“ segir Stefán og heldur áfram:
„Sómakennd virðist litla að finna meðal þeirra sem um þessi mál véla í Hádegismóum. Allt eru þetta óvægnar „smjörklípur“, úlfaldar gerðir úr mýflugum, misvísandi fyrirsagnir eða dylgjur um meint misferli. Þegar Halla Hrund var á dögunum gestur í viðtalsþætti blaðsins, Spursmálum, varð manni það raunar ljóst hvað vakti fyrir forvígismönnum. Sá þáttur var frekar í ætt við aðför en viðtal, það blasir við þeim sem á horfa,“ segir Stefán.
Nefnir hann að það sem Höllu Hrund hafi meðal annars verið gefið að sök er að hafa sýnt velvild í garð kollega í Argentínu með viljayfirlýsingum um mögulegt samstarf á sviði vistvænnar orkuframleiðslu.
„Jafnvel þótt frumkvæði hafi verið hennar, þá er langt seilst að teikna það upp sem afglöp að sýna vilja til að deila þekkingu okkar í þessum efnum, nokkuð sem ekki aðeins getur stuðlað að sjálfbærni og dregið úr mengun, heldur einnig opnað dyr fyrir íslenskt hug- og verkvit. Vert er að benda á, að Íslendingar hafa um árabil flutt út þekkingu á þessu sviði og á vegum hérlendra fyrirtækja starfa allmargir við virkjun á jarðvarma erlendis.“
Bætir Stefán við að ekki sé um að ræða kvaðir eða skuldbindingu, heldur aðeins vilja til þekkingarmiðlunar – eitthvað sem oft hefur verið gert á ýmsum sviðum.
„Hvað skyldi það nú vera sem Halla Hrund hefur unnið sér til „saka“, sem verðskuldar slíka meðferð af hendi þessa miðils,“ segir Stefán sem varpar sjálfur fram hugsanlegum ástæðum.
„Skyldi ástæðan vera sú að hún hefur vogað sér að tala máli almennings í orkumálum? Eða varað við sölu jarða og meðfylgjandi auðlinda úr landi? Eða goldið varhug við óheftu sjóeldi? Eða látið í ljós þá skoðun sína, að auðlindir ætti umfram allt að nýta með sjálfbærum hætti? Eða þá að best færi á því að þær yrðu áfram í eigu almennings? Svari hver fyrir sig.“
