Heilbrigðisráðuneytið kynnir nú til samráðs í samráðsgátt stjórnvalda drög að reglugerð um takmarkanir á meðferðum til útlitsbreytinga án læknisfræðilegs tilgangs. Með reglugerðardrögum er stefnt að því að takmarka heimildir til að veita tilteknar meðferðir til útlitsbreytinga við löggiltar heilbrigðisstéttir.

Áður voru reglugerðardrög send í samráð í nóvember en nú hafa verið gerðar töluverðar breytingar sem lúta helst að gildissviði. Nú er gildissviðið afmarkað við meðferðir þegar lækningatækni, þ.e. „efni, efnasamsetningar eða hlutir, er notað í andlits-, húð eða slímhúðarfyllingar með því að sprauta því undir húð, í slímubeð eða leðurhúð eða sett inn á annan hátt“. Með öðrum orðum er átt við meðferðir með fylliefnum. Séu slíkar meðferðir ekki gerðar rétt getur það haft alvarlegar afleiðingar í för með sér. Andlits- og húðmeðferðir sem teljast hættuminni, svo sem húðslípun, örnálameðferð og laser, falla utan reglugerðarinnar.

Verði reglugerðin samþykkt munu læknar með sérfræðileyfi í húðlækningum og lýtalækningum hafa heimild til að nota fylliefni og eins læknar, tannlæknar og hjúkrunarfræðingar sem hafa aflað sér fullnægjandi þekkingar og hæfni til að veita meðferðina. Þeir sem veita meðferð eiga að hafa gilt starfsleyfi og veita meðferð á heilbrigðisstofnun eða starfstofu heilbrigðisstarfsmanns og hafa að auki gilda tryggingu samkvæmt lögum um sjúklingatryggingu.

Þegar drög reglugerðar voru kynnt í nóvember bárust á fjórða tug umsagna. Þar mótmæltu meðal annars ófaglærðir sem hafa veitt fylliefnameðferðir sem telja vegið að atvinnufrelsi sínu. Eins var bent á að þar sem ekki er um læknisfræðilega nauðsynlega meðferð að ræða sé með reglugerðinni verið að auka álag á heilbrigðisstarfsmenn sem sé nú mikið þegar. Hætt sé við því að reglugerðin skapi svartan markað fylliefna og fullyrðingar um alvarlegar afleiðingar af mistökum við sprautun fylliefna séu úr lausu lofti gripnar enda dæmin mjög fá á þeim fjórum áratugum sem slíkar meðferðir hafi verið veittar.

Því var eins mótmælt að hjúkrunarfræðingum væri sniðinn þrengri stakkur en sérfræðilæknum, enda hjúkrunarfræði fjögurra ára háskólanám og sjái stéttin um að sprauta botox og fylliefni víða erlendis. „Þessar takmarkanir vekja óhjákvæmilega upp þá spurningu hvort hagsmunir ákveðinna læknastétta hafi þar áhrif“