Jón segir að með nýlegum lögum um leigubifreiðaþjónustu hafi verið vegið alvarlega að atvinnubifreiðastjórum og atvinnuöryggi þeirra og færir hann rök fyrir máli sínu í greininni.
Bendir hann á að leiguakstur sé ein af þeim atvinnugreinum sem þrífst af eftirspurn því leigubílstjórar hafi engin laun á meðan þeir bíða eftir næstu ferð.
„Margir halda að bifreiðarstjórar séu á launum hjá Hreyfli til dæmis en nei, þeir þurfa að greiða til Hreyfils, fyrir símaþjónustu, innheimtu reikninga, tækjaleigu og afnot af þvottahúsi, sem er þjónusta í sérflokki,“ segir Jón og bætir við að síðastliðið ár hafi flætt inn á markaðinn svokallaðir „munaðarlausir leigubílar“.
Jón segir að í flestum tilfellum séu þetta erlendir innflytjendur sem tala ekki íslensku og jafnvel litla ensku ef nokkra.
„Auk þess rata þeir ekkert um og reiða sig á leiðsögukerfi sem stundum eru gloppótt. Þurfa farþegar þá að skilja þegar að þeim er ýtt leiðsögutæki eða farsíma til að setja inn heimilisfang? Þesslags þjónusta er ekki til fyrirmyndar og frekar lágkúruleg,“ segir hann.
Á móti bendir hann á að Hreyfill haldi uppi öflugri þjónustu fyrir „ferðaþjónustu fatlaðra og blindra“ auk þess sem mörg opinber og einkafyrirtæki reiði sig á þjónustu þeirra allan sólarhringinn.
„Hjá Hreyfli er það skilyrði að bílstjórarnir tali íslensku og æskilegt að hafa vald á einhverjum fleiri tungumálum, auk þess er stór hópur þeirra með leiðsögumenntun að baki og getur farið með ferðamenn í skoðunarferðir um landið með stakri prýði,“ segir Jón sem fer svo yfir þær breytingar sem gerðar voru á Alþingi á lögum um leigubílaþjónustu.
„Svo gerðist það að Alþingi Íslendinga hafði sig í að setja ný lög um leigubifreiðaþjónustu og í þeim lögum var fallið frá ýmsum skilyrðum og takmörkunum, sem kannski sum voru barn síns tíma, nema að felld var út fjöldatakmörkun á leigubifreiðum og ekki þurfti lengur að ávinna sér reynslu og þekkingu á leiguakstri og ekki er lengur skylda að vera skráður á afgreiðslustöð eins og t.d. Hreyfil eða BSR. Hvert á fólkið þá að leita? Á markaðinn hafa hrúgast upp „munaðarlausir leigubílar“ með mislélega þjónustu og að auki oftar en ekki hærri gjöld fyrir þjónustuna, hver sagði að samkeppni borgaði sig?“
Jón segist ekki vilja fara út á þá hálu braut að skilgreina eftir þjóðernum en raunin sé samt sú að þeir erlendu skrá sig oftast ekki á neina afgreiðslustöð.
„Þessir erlendu bílstjórar bítast um ferðir og dæmi eru um slagsmál til dæmis við Flugstöð Leifs Eiríkssonar á Keflavíkurflugvelli og jafnvel víðar. Siðir og almenn kurteisi fyrirfinnst ekki hjá þeim blessuðum,“ segir Jón sem rifjar svo upp nýlegar fréttir um erlendan leigubílstjóra sem grunaður er um nauðgun og fékk samt að halda áfram að starfa.
„ Hefði hann verið tekinn á ofsahraða eða undir áhrifum einhverra efna þá hefði hann verið sviptur ökuréttindum á staðnum. En, nei! Nauðgun er ekki svo alvarleg – eða hvað? Með þessum nýju lögum eða öllu heldur ólögum er alvarlega vegið að atvinnubifreiðarstjórum og atvinnuöryggi þeirra ásamt þjónustustaðli við notendur en nú er mál að linni og Alþingi gyrði sig í brók og breyti þessum lögum í umhverfisvænna horf, erum við ekki alltaf að fjasa um umhverfi og öryggi?“
