Stefán Pálsson, sagnfræðingur og varaborgarfulltrúi Vinstri hreyfingarinnar – græns framboðs, kom í dag inn á sígildan dagskrárlið að eigin sögn í færslu á Facebook: Stefán tuðar yfir sorphirðumálum.
Segist Stefán hafa á föstudag átt leið framhjá grenndarstöðinni í hverfi sínu. „Þá var verið að tæma pappírsgáminn. Nú í hádeginu [sunnudag] labbaði ég aftur framhjá og þá var hann orðinn hálffullur. Það var þrátt fyrir að í gærmorgun hafi sorphirðan mætt í götuna og tæmt pappírs- og plasttunnurnar. Þessir gámar fyllast alltaf á svipstundu og hafa alltaf gert,“ segir Stefán.
Segir hann þó að vandamálið muni leysast strax í vikunni. „Mér sýnist nefnilega að þá muni borgin fjarlægja pappírs- og plastgámana af flestum grenndarstöðvunum í hverfinu. Þetta heitir þjónustubæting því í staðinn fáum við gám fyrir málma og annan fyrir textíl við hliðina á glergámnum sem þar er fyrir.“
Er það í samræmi við tilkynningu sem birt var á vef Reykjavíkurborgar 27. október 2023 þar sem tilkynnt var að nýju flokkunarkerfi fylgdu breytingar á grenndarstöðvum sem innleiddar yrðu í áföngum. „Eftir að byrjað var að sækja pappír og plast við öll heimili minnkar þörfin fyrir grenndargáma, sem taka við þeim flokkum.“
Stefán spyr hvort að þetta sé skynsamlegt flokkunarkerfi.
„Ég vil ekki hljóma vanþakklátur en á þessu heimili líða mánuðir á milli þess sem við þurfum að losa okkur við gler, málma eða textíl í grenndargám en plast og pappír er endalaus höfuðverkur. Hvernig getur þá verið skynsamlegt að byggja upp kerfi sem miðar við að úrgangnum sem maður þarf sjaldnast að losna við sé í safnað saman í stuttu göngufæri en algengustu sorpflokkana þurfi að fara með að Kjarvalsstöðum þar sem tveir djúpgámar fyrir pappír eiga að leysa af hólmi þá tvo gáma sem þar eru núna (og alltaf troðfullir) og svo líka koma í staðinn fyrir Eskihlíðar-, Hamrahlíðar- og Bólstaðarhlíðargáminn? Þetta gengur ekki upp,“ segir Stefán.
Hann segist þó vita sjálfur hver svarið verður við pælingum hans.
„Reyndar veit ég hvað svarið við þessum spurningum verður: kerfið er búið að reikna það út að pappírsgámarnir á grenndarstöðvunum séu óþarfir því að það séu allir komnir með pappírs- og plasttunnur við sitt heimili. En þótt útreikningarnir sýni það kannski, þá er það bara augljóslega ekki veruleikinn. Eigum við í alvörunni að trúa því að fólk í öllu hverfinu sé almennt að arka með fangið fullt af pappír og plasti í næsta grenndargám þrátt fyrir að þeirra eigin tunnur standi tómar? Er hugsunin sú að með því að fjarlægja grenndargámakostinn muni fólk fyrst fást til að troða oní tunnuna sína? Það hljómar langsótt.“
Stefán segir að skynsamlegt hljóti að vera fyrir reksturinn að láta eins langan tíma og hægt er í að tæma tunnur við heimili, þannig að tunnurnar séu fullar, en þó ekki það langan tíma að íbúar lendi í vandræðum. Því ættu grenndargámar fyrir pappír og plast að vera á grenndarstöðvum þannig að þeir sem hendi miklu magni geti notast við þær, og þeir gámar séu tæmdir reglulega.
„Í mínum huga snýst þetta um einfalda verkfræði: það kostar fyrir borgina að láta Sorpu tæma grenndargáma. En það hlýtur að vera miklu meiri kostnaður í því fólgin að auka tíðni á sorphirðu við hvert einasta heimili.
