Ásthildur skrifar opið bréf til peningastefnunefndar og seðlabankastjóra sem birtist á Vísi í morgun og þar kallar hún eftir því að vextir verði lækkaðir strax. Bendir hún á að í næstum tvö ár hafi gríðarlega miklar byrðar verið lagðar á heimili landsins í formi hárra vaxta.
„Allar þessar fjórtán vaxtahækkanir hafa hækkað afborganir húsnæðislána um hundruð þúsunda króna auk þess að hafa bein áhrif á leiguverð sem einnig hefur hækkað gríðarlega,“ segir Ásthildur meðal annars og bendir á að hækkanirnar hafi verið lagðar á skuldsett heimili til að lækka verðbólgu. Nú sé svo komið að verðbólga hafi farið úr 10,2% þegar hún var sem hæst og niður í 6,7%.
„Verðbólgan hefur lækkað stöðugt í 12 mánuði um 3,5 prósentustig eða 34,3% á einu ári. Ef verðbólgan hefði hækkað um sama hlutfall á einu ári hefðu vextir klárlega verið hækkaðir. Spurningin er bara hversu mikið. En hversu lengi þarf verðbólgan að fara lækkandi til þess að Seðlabankinn lækki vexti sína? NÚNA er kominn tími til að hefja vaxtalækkunarferlið,“ segir hún.
Ásthildur segir að bankarnir séu þessa dagana að senda Seðlabankanum skýr skilaboð í dulbúningi einhvers konar spádóma.
„Alla þessa spádóma bankanna og varnaðarorð, ber að lesa með hagsmuni þeirra í huga og þeir eru ekki litlir. Það er t.d. ljóst að hagnaður Landsbankans var nær tvöfalt meiri í fyrra en á árinu þar á undan,“ segir hún og nefnir að í því ljósi sé rétt að minna á að venjulegt heimili sem tók 50 milljón króna lán á 4% vöxtum, greiddi þá 167.000 krónur í vexti á hverjum mánuði.
„Í dag greiðir þessi sama fjölskylda 448.000 kr. í vexti á hverjum mánuði. Mismunurinn er 281.000 kr. í hverjum einasta mánuði, eða 3,4 milljónir á ári. Allar „ráðleggingar“ bankanna, spár þeirra og skilaboð til Seðlabankans ber að skoða í þessu ljósi. Bankarnir hafa beinan og gríðarlega mikinn hag af háu vaxtarstigi,“ segir hún.
Ásthildur segir ekki með nokkru móti réttlætanlegt að láta heimilin bera þessar byrðar áfram og það sé óásættanlegt ef nota á neyð Grindvíkinga sem afsökun fyrir því að lækka ekki vexti.
„Það verður erfitt að bæta heimilum og fjölskyldum þann skaða sem þegar er búið valda þeim. Núna hefur verðbólgan lækkað og heimilin eiga inni lækkun á vöxtum án tafar til að gera ekki illt ennþá verra. Þau munar um allt. Hvert einasta prósentustig skiptir þau máli og almenningur getur ekki beðið á meðan fólkið í fílabeinsturninum “sér aðeins til hver þróunin verður”.“
