Tjón varð á bifreið konunnar þegar henni var ekið á Hvalfjarðarvegi þann 21. janúar í fyrra. Annarri bifreið var ekið fram úr bifreið konunnar og vildi hún meina að við framúraksturinn hafi bifreiðin ausið upp vegg af lausri olíumöl framan við bifreiðina sem hún komst engan veginn hjá að aka á. Þessi áakstur olli umtalsverðum skemmdum á lakki bifreiðarinnar.
Konan fór með bifreiðina á verkstæði og tilkynnti tjónið til TM. Í dómnum kemur fram að TM hafi hafnað bótaskyldu á þeim grundvelli að umrætt tjón félli ekki undir gildissvið kaskótryggingarinnar.
Fram kemur að konan hafi leitað til úrskurðarnefndar í vátryggingum sem kvað upp úrskurð í maí í fyrra. Var niðurstaða nefndarinnar á þann veg að grjótkast gæti ekki talist til tjónsorsaka sem tilgreindir eru í skilmálum kaskótryggingarinnar og því ætti hún ekki rétt á bótum úr tryggingunni. Sætti konan sig ekki við þá niðurstöðu og ákvað að höfða mál.
Deilt var um það hvort grjótkast væri bótaskylt samkvæmt skilmálum tryggingarinnar; konan vildi meina að tjónið félli undir gildissvið kaskótryggingarinnar en TM var því ósammála. Héraðsdómur tók undir með TM og taldi konunni ekki hafa tekist að færa sönnur á að tjónsatvikið falli undir skilmála kaskótryggingarinnar.