Magnús Árni Skjöld Magnússon, varaþingmaður Samfylkingarinnar, segir að ef Ísland hefði haldið áfram aðildarsamningum við Evrópusambandið og mögulega lokið þeim með inngöngu hefðum við getað sótt í sjóði sambandsins vegna hörmunganna í Grindavík.
Magnús bendir á þetta í aðsendri grein sem birtist á vef Vísis í morgun.
„Við Íslendingar erum sem stendur að takast á við afleiðingar náttúruhamfara. Miklar hörmungar hafa dunið yfir heilt bæjarfélag og áhöld eru um hvort fólk á afturkvæmt á heimaslóðirnar í Grindavík. Í umræðunni er að ríkið kaupi upp heilt þorp og byggi jafnvel annars staðar. Ekkert annað kemur til greina en að standa af öllu afli með Grindvíkingum og tryggja sem allra best að þau þurfi ekki að þola fjárhagslegt þrot í kjölfar þeirra miklu andlegu áfalla sem svona ástand óhjákvæmilega skapar.“
Magnús bendir á að í þessu stöndum við Íslendingar nokkurn veginn ein. Ljóst sé að þær aðgerðir sem grípa þarf til verða högg fyrir íslenska ríkiskassann. Fyrirséð er að skuldir muni aukast og þeim fjármunum sem fara í verkefnið verður ekki varið í aðra mikilvæga hluti, til dæmis að styrkja heilbrigðiskerfið.
Í grein sinni bendir varaþingmaðurinn á að Evrópusambandið starfræki sjóð sem er hugsaður til að mæta áföllum á borð við þessum – eldgosum þar á meðal.
„Þessi sjóður heitir European Union Solidarity Fund. Þegar jarðskjálftarnir urðu á Ítalíu 2016, fengu Ítalir 183 milljarða króna (1,2 milljarða evra) úr sjóðnum til að mæta tjóninu, en það er hæsti styrkurinn hingað til.“
Magnús segir að Evrópusambandið snúist ekki bara um efnahagsmál, eins og stundum mætti ætla af umræðunni hér á landi.
„Evrópusambandið er samfélag. Það stendur saman þegar þörf krefur. Þessi sjóður er dæmi um slíkt. Við Íslendingar höfum ákveðið að taka þátt í ýmsum þáttum þessa samstarfs og höfum jafnvel notið góðs af samstöðunni, t.d. í Covid 19. En við höfum ekki enn stigið skrefið inn í samfélagið. Kannski er nú, í ljósi þess að við erum eftir því sem vísindamenn segja, að fara inn í nýtt skeið náttúruhamfara, kominn tími til að gera það. Svo við þurfum ekki að takast á við það alveg ein.“