Landsréttur staðfesti í dag 12 mánaða fangelsisdóm yfir karlmanni fyrir brot í nánu sambandi og barnaverndarlagabrot með því að hafa á alvarlegan hátt ógnað heilsu og velferð þáverandi kærustu og barnsmóður sinnar, og sameiginlegrar dóttur þeirra sem þá var þriggja vikna gömul.
Málið var höfðað með ákæru 10. janúar 2022 og segir í ákæru að maðurinn hafi að morgni miðvikudagsins 2. desember 2020 ruðst inn á heimili konunnar og barns þeirra með því að kýla konuna hnefahögg í andlit þar sem hún stóð með barnið í fanginu þá þegar og konan opnaði útidyrnar og haldið þeirri árás áfram inni í íbúðinni með ítrekuðum hnefahöggum í andlit konunnar, þrátt fyrir að hún hafi ítrekað beðið ákærða um að hætta vegna ógnunarinnar sem árásin skapaði gagnvart heilsu og velferð barnsins, uns konan féll fram fyrir sig á stofugólf með barnið í fanginu en sleppti þar takinu af henni og ýtti henni eftir gólfi undan árásinni. Ákærði hélt árásinni áfram gagnvart konunni með því að rífa í hár hennar og endurtekið kýla og sparka í líkama hennar, allt framangreint með þeim afleiðingum að barnið grét.
Konan hlaut glóðarauga undir hægra auga, sár á enni og hægra kinnbeini og eymsli í hársverði, við rifbein og yfir háls og brjósthrygg, auk þess sem í háttseminni fólst andleg og líkamleg misþyrming, ógnanir, yfirgangur, vanvirðandi og ruddalegt athæfi gagnvart barninu. Konan gerði kröfu um miskabætur, 2 milljónir króna fyrir sína hönd og 1,5 milljón króna fyrir hönd dótturinnar.
Ákærði viðurkenndi að hafa slegið konuna tvö til þrjú högg í andlitið, en neitaði sök að öðru leyti. Hann samþykkti bótaskyldu gagnvart konunni, en taldi fjárhæðina of háa, en hafnaði alfarið bótaskyldu gagnvart dótturinni.
Í svokallaðri „aðkomuskýrslu“ lögreglu segir að fyrr um morguninn hafi lögregla verið kölluð á sama vettvang vegna ákærða sem hafi verið að reyna að komast inn til brotaþola. Gaf lögregla sig þar á tal við ákærða, sem var þá í íbúð á móti íbúð brotaþola og tjáði honum að hann væri óvelkominn heim til brotaþola. Þá segir að þegar lögregla kom á staðinn í seinna skiptið þá hafi brotaþoli komið til dyra og virst hrædd og skelkuð. Hún hafi endurtekið setningarnar „það gerðist ekkert, þetta er allt í lagi“, en verið með mar og áverka eins og áður segir. Fram kemur í gögnum málsins að ákærði er faðir barnsins og að hann og konan voru par og bjuggu saman á þessum tíma
Tveir lögreglumenn sem handtóku ákærða á heimili hans á Selfossi sögðu báðir fyrir dómi að þeir hafi veitt því athygli að ákærði hafi horft bláköldum augum á brotaþola meðan hann hafi verið leiddur út, sem hafi orðið til þess að annar lögreglumaðurinn hafi sett hendur fyrir andlit ákærða, vegna þess að augnaráð ákærða hafi verið mjög óhugnanlegt.
Sama dag og árásin átti sér stað var ákærða gert að sæta nálgunarbanni gagnvart konunni. Þann 30. desember mætti konan á lögreglustöð og óskaði eftir að nálgunarbannið yrði fellt úr gildi, en öðru leyti stæði framburður hennar óbreyttur og jafnframt að hún héldi kæru sinni til streitu. Var nálgunarbannið fellt úr gildi með ákvörðun lögreglustjóra 31. desember 2020. Þá kom konan á lögreglustöð 12. janúar 2021 og óskaði eftir að draga refsikröfu sína í málinu til baka og kvaðst ekki vilja gera bótakröfu. Aðspurð um fyrri framburð sinn kvaðst hún vilja nýta rétt sinn til að tjá sig ekki, en óskaði ekki eftir að draga framburð sinn til baka.
Fyrir dómi kvaðst ákærði lítið muna eftir árásinni, sagðist hann ekki hafa séð dótturina, sagðist hafa slegið brotaþola nokkur högg í andlit, en ekki séð áverka á henni, sagðist hann hafa verið í miklu rugli á þessum tíma og undir áhrifum þegar árásin átti sér stað. Aðspurður um mar á hnúum og handarbaki sagðist hann hafa verið tekinn á bíl um nóttina á bensínstöð og hann hafi verið að dæla bensíni og svo hafi hann óvart klemmt sig á bílhurðinni þegar hann hafi lokað.
Konan sagði manninn hafa hringt af djamminu í Reykjavík og ekki átt peninga fyrir leigubíl heim á Selfoss. Hún hafi fallist á að greiða bíllinn, maðurinn fór hins vegar í aðra íbúð í húsinu og þá var henni ljóst að hann ætlaði að halda drykkju áfram og hún ekki viljað fá hann inn á heimilið. Nokkrum tímum seinna hafi ákærði reynt að sannfæra hana um að hann væri kominn í stand og orðinn góður og hvort hann megi ekki koma og hafi lofað öllu fögru. Hún hafi hikað, en samt farið til dyra enda hafi ákærði ekki hætt að banka. Dóttirin hafi vaknað og hún hafi tekið hana og farið að hurðinni og reynt að tala við ákærða í gegnum hurðina og hann lofað að vera góður og fara beint í háttinn. Hafi hún svo opnað dyrnar og þá hafi hann ýtt hurðinni strax upp og umsvifalaust slegið hana hnefahögg í andlit
Um hálfri mínútu áður en lögreglan kom hafi ákærði staðið upp og hætt að berja hana og gengið að sófanum. Hún hafi tekið barnið upp og sett hana í vögguna hennar og þá hafi lögreglan komið og ákærði verið sestur í sófann og þóst vera ógeðslega saklaus. Hafi ákærði sagt konunni að segja ekkert við lögregluna og þegja. Hún hafi opnað fyrir lögreglunni sem hafi komið inn og spurt hvort ákærði væri þarna. Hún hafi ekki þorað að segja já en horft inn í íbúðina og þeir þá farið þangað og séð ákærða í sófanum og handtekið hann og farið með hann. Þetta hafi allt gerst hratt. Þá lýsti konan því að barnið sé enn smeyk við ákærða og þori ekki að fara strax í fang hans þegar þau hittist.
Þá kvað konan að þetta sé einhver versti dagur sem hún hafi lifað og þetta sitji mjög í henni. Hún hafi átt mjög erfitt eftir þetta. Aðspurð kvaðst konan hafa leitað sér aðstoðar við að komast út úr þessu ofbeldissambandi, hún hafi verið hjá sálfræðingum, Barnavernd og leitað sér allrar hjálpar sem hún hafi getað fengið. Hún hafi ítrekað blokkað ákærða á samfélagsmiðlum en hann komi alltaf aftur og þykist vera niðurbrotinn og að hún þurfi að hjálpa honum. Ákærði ætlist til að hún verði bjargvættur hans og hún hafi reynt það í heilt ár, en það hafi engu skilað. Eftir það atvik sem lýst er í ákæru hafi framkoma ákærða gagnvart henni ekki verið góð. Hann hafi verið með hótanir, ógeðslegar orðasendingar, hann hafi lagt hendur á hana aftur. Auk þess hafi verið ráðist inn á heimili hennar og henni gerðir ógeðslegir hlutir, en hún viti ekki hvort séu af hans völdum og það hafi ekki verið sannað, en ákærði hafi þó eitt sinn beðið hana afsökunar á því atviki og sagt að það væri sennilega honum að kenna. Aðspurð kvað konan að þetta hafi verið þannig að tveir menn hafi brotist inn á heimili hennar, barið hana og misnotað, skorið hana og gert við hana ógeðslega hluti. Þetta mál sé til rannsóknar hjá lögreglu. Í dag sé staðan sú að ákærði sé með óþverraskap við hana þangað til hann sé orðinn lítill í sér, en þá játi hann ást sína til hennar. Þá hafi ákærða reynt að fá hana til að mæta ekki fyrir dóm og flýja land með sér. Samband ákærða við barnið í dag sé ekkert. Aðspurð um það þegar konan óskaði eftir að draga kæru sína til baka kvað hún það hafa verið eftir beiðni frá ákærða, í trausti þess að hann sæi að sér, sem hafi ekki gengið eftir.
Kom fram að konan hafi síðan í september 2021 tekið þátt í úrræði á vegum Starfsendurhæfingar og sé ætlað konum með áfallasögu tengda ofbeldi. Brotaþoli eigi langa áfallasögu og því sé erfitt að skilgreina nákvæmlega hvernig ofbeldi ákærða hafi haft áhrif. Er í vottorðinu lýst frásögnum brotaþola um margháttað og langvarandi ofbeldi í hennar garð af hálfu ákærða, bæði andlegu og líkamlegu, en engum tilteknum atvikum
Fjöldi vitna kom fyrir héraðsdóm, þar á meðal sjö lögreglumenn sem komu á vettvang. Taldi héraðsdómi framburð konunnar afar trúverðugan og einlægan og í samræmi við framburð vitna og skrifleg gögn.
Mat dómari það svo að með árásinni hafi ákærði á alvarlegan hátt ógnað lífi, heilsu og velferð beggja brotaþola með því ofbeldi sem hann beitti. Engu máli skiptir þó að engin högg hafi beinst sérstaklega að barninu, þar sem ákvæði 1. mgr. 218. gr. b almennra hegningarlaga verndar öll börn sem búa við heimilisofbeldi hvort sem verknaður eða aðferð sem beitt er til að skapa ástand ógnar, ofríkis eða kúgunar beinist beinlínis gegn þeim eða ekki.
Ákvæðið hljóðar svo:
Hver sem endurtekið eða á alvarlegan hátt ógnar lífi, heilsu eða velferð núverandi eða fyrrverandi maka síns eða sambúðaraðila, niðja síns eða niðja núverandi eða fyrrverandi maka síns eða sambúðaraðila, áa síns, eða annarra sem búa með honum á heimili eða eru í hans umsjá, með ofbeldi, hótunum, frelsissviptingu, nauðung eða á annan hátt, skal sæta fangelsi allt að 6 árum.
Ákærði hafði átta sinnum áður hlotið dóm, þar af tvo fyrir ofbeldisbrot. Árið 2017 hlaut hann fjögurra ára dóm fyrir gróft ofbeldi gegn fyrri sambýliskonu.
Sjá einnig: Fjögurra ára fangelsi fyrir gróft ofbeldi
Fyrir Landsrétti kom fram að ákærði hafði eftir að árásin átti sér stað farið á fíknigeðdeild og þaðan á Vog. Parið hefði tekið saman aftur, en hann fallið eftir fimm mánuði og þau þá hætt saman. Sagðist hann í dag hafa tekið sig á, væri nýlega kominn úr meðferð og á leið í langtímameðferð.
Var hann dæmdur til 12 mánaða fangelsisvistar með dómi héraðsdóms. Einnig ber honum að greiða konunni 1,5 milljón króna og dótturinni 1 milljón króna í miskabætur, auk alls sakarkostnaðar 3.430.194 krónur. Landsréttur staðfesti dóminn um annað en fjárhæð bóta, sem voru lækkaðar í 1 milljón króna til konunnar og 500 þúsund krónur fyrir dótturina. Var ákærða jafnframt gert að greiða áfrýjunarkostnað málsins, 1.747.129 krónur.
Dómana má lesa í heild sinni hér.
