Alþingi er komið í jólafrí til 22. janúar næstkomandi eftir að þingfundum var frestað um helgina. Sitt sýnist hverjum um þau löngu frí sem tíðkast á Alþingi og gerir Björn Leví Gunnarsson, Alþingismaður Pírata, málið að umtalsefni í aðsendri grein í Morgunblaðinu í dag.

„Nú er þingið komið í jóla­frí til 22. janú­ar. Ansi langt finnst held ég flest­um. Fríið er að vísu aðeins styttra þar sem fund­ir nefnda hefjast viku fyrr eða 15. janú­ar. Það er samt næst­um mánuður í frí,“ segir Björn Leví sem spyr hvers vegna þingið fer í svona langt jólafrí svo ekki sé minnst á sumarfríið.

„Er ekki nóg að gera? Ég hef oft heyrt þess­ar spurn­ing­ar og ég skil þær mjög vel. Ástæðurn­ar fyr­ir löngu fríi eru nokkr­ar og mis­góðar. Eða kannski misslæm­ar,“ segir hann og fer yfir málið.

Hefur alltaf verið svona

„Aðalástæðan er ein­fald­lega að þannig hef­ur þetta alltaf verið. Það er hefð fyr­ir þessu. Þingið var áður fyrr ekki fullt starf og sóttu menn þing þegar ekki var mikið að gera í bú­skapn­um. En á und­an­förn­um ára­tug­um hef­ur starf þings­ins orðið um­fangs­meira. Áskor­an­irn­ar og kröf­urn­ar eru meiri og þá er hægt að spyrja hvort það sé ekki bara hægt að gera þingið að venju­leg­um vinnustað með hefðbundnum vinnu­tíma yfir allt árið?“

Hann segir að næsta ástæðan fyr­ir þessu fyr­ir­komu­lagi sé að þing­menn komi til starfa á þingi alls staðar af land­inu án þess að það sé í raun gerð krafa um að kjörn­ir þing­menn þurfi að flytja í höfuðborg­ina eða ná­grenni henn­ar til að sinna þing­störf­um.

„Það er sem sagt enn gert ráð fyr­ir því að fólk geti búið alls staðar á land­inu og samt sinnt þing­störf­um. Þess vegna vinn­ur þingið í raun­inni enn í törn­um með löng­um frí­um inn á milli.“

Staða sem hentar íhaldinu vel

Björn bendir þó á að það sé ekki al­veg rétt að segja að það sé frí þegar þing er ekki að störf­um, það er á meðan ekki eru þing­fund­ir eða nefnd­ar­fund­ir. Hægt sé að sinna mörgum öðrum verkefnum á meðan og undirbúningur næstu mála fari oft fram í þessum hléum sem dæmi.

„Síðasta ástæðan er að þetta fyr­ir­komu­lag hent­ar íhald­inu mjög vel. Þau sem vilja sem minnstu breyta myndu búa til ná­kvæm­lega svona kerfi til þess að koma í veg fyr­ir að hægt væri að breyta til. Það fylg­ir hug­mynda­fræðinni um að allt gott ger­ist hægt og þótt það sé kannski al­mennt þannig þá þarf stund­um að taka til hend­inni og gera al­menni­lega hreint. Það þarf að vera hægt að gera hvort tveggja; taka á mál­un­um í ró og næði og taka vel ígrundaðar ákv­arðanir, og hrista svo upp í kerf­inu af og til og sjá hvað hryn­ur úr því. Þegar bíll­inn er að hrynja í sund­ur er ekki nóg að tjasla bara upp á hann fyr­ir skoðun, stund­um þarf nefni­lega bara að draga hann á haug­ana og kaupa nýj­an.“

Björn Leví kallar eftir ákveðnum breytingum á störfum þingsins og endar grein sína á þessum orðum:

„Ég held að þingið geti ekki leyst stór sam­fé­lags­leg vanda­mál leng­ur. Kvóta­kerfið, einka­væðing (eða ekki) heil­brigðis­kerf­is­ins, stjórn­ar­skrá­in, mennta­kerfið … ég held að við þurf­um að fylgja for­dæmi Íra, sem fylgdu for­dæmi okk­ar, um borg­araþing, til þess að skera á hnút­ana í þess­um stóru mál­um. Til þess að taka þessi mál úr póli­tísku skot­gröf­un­um. Svo stjórn­mála­flokk­arn­ir lofi ekki bara og lofi og klári svo aldrei stóru mál­in held­ur fari bara í löng frí.“