En hvað geta þessir skriðdrekar?
Þessu var svarað í umfjöllun Jótlandspóstsins. Þar kemur fram að nú sé búið að lofa Úkraínumönnum rúmlega 70 Leopard skriðdrekum og enn eigi lönd, sem eiga slíka skriðdreka, eftir að taka ákvörðun um hvort þau láti Úkraínumönnum einhverja þeirra í té. Þeim til viðbótar koma 31 bandarískir Abrams M1 skriðdrekar og 14 breskir Challenger skriðdrekar. Þessu til viðbótar þá vinnur tékkneskur vopnaframleiðandi hörðum höndum að því að endurbæta 90 sovéska T-72 skriðdreka sem eru sendir til Úkraínu um leið og þeir eru tilbúnir.
Í desember sagði æðsti yfirmaður úkraínska hersins að hann vantaði 300 skriðdreka og 700 ökutæki fyrir fótgöngulið til að geta endurheimt þau landsvæði sem Rússar hafa hertekið. Færri skriðdrekar skipta auðvitað máli en orð yfirmannsins sýna hversu mikilvægir skriðdrekar eru í stríðinu. Breska varnarmálaráðuneytið telur að Rússar hafi misst um 1.700 skriðdreka frá því að þeir réðust inn í Úkraínu.
Skriðdrekar bjóða upp á einstaka blöndu mikils hraða, mikils skotkrafts og góðrar varnar. Af þeim sökum eru þeir upplagt vopn þegar brjótast þarf í gegnum varnarlínur. Leopard 2 skriðdrekarnir geta til dæmis hæft skotmark í allt að 4.000 metra fjarlægð.
Abrams og Leopard skriðdrekarnir eru nánast jafn hraðskreiðir, með nánast sama hestaflafjölda, svipaða fallbyssu og geta borið um 40 skot í byssuna. En helsti munurinn á þeim er að Abrams notar flugvélabensín en Leopard dísilolíu sem er aðgengileg á flestum stöðum í fremstu víglínu. En það getur verið erfiðara að verða sér úti um flugvélabensín. Af þeim sökum þarf væntanlega að koma upp nýjum birgðaflutningaleiðum.