Þann 2. maí næstkomandi verður fyrirtaka í Héraðsdómi Reykjaness í máli sem erlendur maður hefur höfðað á hendur íslenskri barnsmóður sinni. Maðurinn krefst þess að fá forræði yfir dóttur hjónanna sem fæddist árið 2015. Vill hann jafnframt að lögheimili dótturinnar verði hans heimili.

Árið 2020 féll dómur í Héraðsdómi Reykjavíkur þess efnis að móðirin ætti að hafa fullt forræði yfir barninu en föðurnum var úthlutuð takmörkuð umgengni. Landsréttur staðfesti þennan dóm sama ár.

Tveimur árum síðar barst föðurnum bréf frá barnavernd Reykjavíkur þar sem komu fram þær upplýsingar að móðirin hefði reynt sjálfsvíg. Segir í stefnu mannsins að ástand móðurinn sé ekki til þess fallið að veita barninu öruggan uppeldisstað. Hafi hún átt í nokkrum ástarsamböndum með mismunandi mönnum á stuttri ævi barnsins og notað fíkniefni.

Sáttameðferð í deilu fólksins hefur verið reynd af hálfu sýslumanns en án árangurs.

Faðirinn bendir ennfremur á að niðurstaða héraðsdóms og Landsréttar í málinu á sínum tíma hafi verið ámælisverð. Var það talið vega þungt að hann tali ekki nægilega góða íslensku. Var stuðningsnet móðurinnar hér á landi jafnframt talið traustara en stuðningsnet föðurins. Segir í stefnunni að þessi niðurstaða hafi grafið undan 65. grein stjórnarskrárinnar sem tryggi rétt borgaranna óháð kyni, kynþætti eða trúarvitund.

Héraðsdómur byggði einnig á því á sínum tíma að móðirin væri betur menntuð en faðirinn og vann það einnig gegn föðurnum að atvinnusaga hans væri slitrótt. Telur faðirinn dóminn hafa verið byggðan á röngum forsendum og eigi ekki við í dag í ljósi breyttra aðstæðna. Þá byggir hann einnig á því að áðurnefnt stuðningsnet móðurinnar lýsi sér aðallega í því að banið dveljist langtímum saman hjá móðurömmu sinni í Keflavík. Hafi þetta leitt til þess að á síðustu skólaönn hafi hún misst mikið úr skóla.

Þá segir ennfremur að veruleg takmörkun á umgengni við föðurinn brjóti gegn lögvörðum réttindum barnsins.