Grein sem Jörgen Pedersen, stjórnarformaður trúfélags Votta í Noregi, birti í Morgunblaðinu þann 18. mars, vekur hörð viðbrögð. Í greininni gagnrýndi Jörgen sjónvarpsumfjöllun Stöðvar 2 og fleiri umfjallanir um samfélag Votta á Íslandi. Sakaði hann íslenska fjölmiðla um að hafa „írekað borið fram alvarlegar og ærumeiðandi ásakanir á hendur Vottum Jehóva,“ og sagði ennfremur:
„Vottar Jehóva eru vel þekkt alþjóðlegt trúfélag. Safnaðarmenn eru 8,6 milljónir á heimsvísu og söfnuðurinn hefur starfað á Íslandi í næstum 100 ár. Vottar Jehóva virða rétt hvers og eins til að ákveða hvaða trúarskoðanir hann aðhyllist, ef þá einhverjar. Rannsóknir fræðimanna hafa sýnt fram á að vottar Jehóva „bera mikla virðingu fyrir lífinu og mannlegri reisn“ og trúarkenningar þeirra „einkennast af ríkulegu valfrelsi og frelsi til að taka eigin ákvarðanir“.“
Eins og DV greindi frá í gær hefur Örn Svavarsson, stofnandi Heilsuhússins og fyrrverandi votti, svarað grein Norðmannsins og ítrekar Örn þær ásakanir sínar að einelti og útskúfun séu hluti af menningu Vottanna:
„Vottur sem missir trúna á guðinn Jehóva og félag hans, eða velur að lifa sínu lífi með öðrum hætti en félagið býður, er rekinn. Fólk er smánað. Útskúfun þar sem öllu þess fólki, æskuvinum jafnt sem frændfólki, nánustu fjölskyldu, jafnvel systkinum, foreldrum og börnum er bannað að hafa við það nokkurt samneyti, er andstyggilegt form refsingar, andlegt ofbeldi í sinni verstu mynd. Þegar heilt samfélag tekur sig saman um að leggja fæð á einn einstakling, þegar heill söfnuður fær fyrirmæli frá sínum andlegu leiðtogum um að hunsa einn úr sínum hópi með öllu, virða hann ekki viðlits frekar en að hann hefði aldrei verið til, þá eru slíkar öfgafullar aðgerðir einelti á hæsta stigi og hrópleg brot á mannréttindum.“
Meðal þeirra sem stigið hafa fram í þeirri umfjöllun sem Jörgen beinir spjótum sínum að er Eydís Mary Jónsdóttir. Eydís svarar skrifum Jörgens í grein sem hún birtir Vísi í dag. Eydís spyr hverjar hinar ærumeiðandi ásakanir séu sem Jörgen ýjar að. „Hver eru þessi ósannindi?“ spyr hún. „Er Jørgen að halda því starfsfólk Jafnréttisstofu, sé að ljúga þegar trúfélaginu var sent bréf þess efnis að myndband inn á heimasíðu þess, sem ætlað er börnum, innihaldi efni sem samræmist ekki lögum? Er Jørgen að halda því fram að þær konur sem komu fram í Kompás séu að ljúga þegar þær segist hafa fæðst inn í Trúfélag Votta Jehóva? Er Jørgen að segja að þær séu að ljúga því að hafa misst tengsl við alla vini, fjölskyldur og í raun allt þeirra stuðningsnet, þegar þær hættu, sumar vegna ákvörðunar foreldra sinna. Eru þær að ljúga þegar þær allar lýsa gríðarlegu harðræði gagnvart börnum sem gátu ekki setið kyrr á samkomum?“ spyr Eydís.
Eydís segist bæði hafa upplifað og horft upp á sídendutekið ofbeldi gegn börnum í söfnuðinum og lýsir harðneskjulegri meðferð á börnum sem ekki tókst að vera hljóð og kyrr á samkomum sem tóku eina og hálfa til tvær klukkustundir:
„Er ég að ljúga þegar ég segi frá því að ég man eftir því að hafa bæði upplifað og horfa upp á síendurtekið ofbeldi gagnvart börnum sem ekki gátu setið kyrr og þagað á samkomum? Er móðir mín að ljúga þegar hún segir mér frá því öldungar safnaðarins hafi kennt henni aðferðir við að passa upp á að ég, þá kornabarn, væri algjörlega kyrr og hljóðlát í gegnum 90-120 mínútna samkomur, 2 sinnum í viku? T.d. með því að pota á milli rifja á kornabarni, klíp í lærið eða toga í hárin næst hálsinum þegar ég gerði mig líklega til þess að hreyfa mig eða babla eins og kornabörn gera? Er ég að ljúga þegar ég minnist þess að hafa á hverjum fimmtudegi og sunnudegi, í mörg ár, horft upp á önnur börn toguð upp á eyrunum eða handleggjunum og dregin inn í hliðarherbergi í ríkisalnum þar sem allur söfnuðurinn heyrði grátur þeirra vegna þess sem ég get bara gert ráð fyrir að hafi verið barsmíðar. Er ég að ljúga þegar ég minnist þess að allt fullorðna fólkið í söfnuðinum, fólk ég leit upp til og treysti, hélt áfram að horfa á ræðumanninn eins og ekkert væri að gerast í handan veggjarins? Er ég að ljúga þegar ég segi frá því hversu skelfileg tilfinning það var að vera eitt þessara barna sem var dregið inn í hliðarherbergið? Allt út af því að við, verandi börn, áttum erfitt með að þegja og sitja kyrr í 90-120 mínútur.“
