Björgvin Páll Gústavsson, markvörður íslenska handboltalandsliðsins, greinir frá því í Facebook-færslu að þjóðþekktur einstaklingur hafi hringt í hann, strax eftir heimkomu frá EM í Búdapest, og skorað á hann að bjóða sig fram í komandi borgarstjórnarkosningum. Greinilegt er á færslu Björgvins Páls að hann hafi móttekið áskorunina með opnum hug og veltir fyrir sér hvernig hann yrði sem næsti borgarstjóri Reykjavíkur. Í lok færslunnar ýjar hann svo að því að Framsóknarflokkurinn sé sá vettvangur sem hinn þjóðþekkti einstaklingur hafi boðið markverðinum.
„Það skrýtna er að þessi hugmynd hljómaði einhverra hluta vegna ekki svo galin og ég er virkilega hrærður yfir þeirri trú sem þessi góði vinur hefur á mér,“ skrifar Björgvin Páll í færslunni þar sem hann greinir frá áskoruninni.
Hann segir að hausinn hafi eðlilega farið á fullt og hann hafi hugsað af hverju viðkomandi væri á þeirri skoðun að hann yrði góður borgarstjóri.
„Gæti það verið vegna minnar sýnar á hvernig má auka vellíðan barna, bæta skólakerfin okkar og hlúa betur að foreldrum. Eða var það mín saga og mín reynsla sem fékk hann til þess að velta þessari hugmynd upp. Því meira sem ég hugsa þetta því meiri trú hef ég á því að þetta gæti smollið. Minn tilgangur í lífinu er að vera góð fyrirmynd og auka vellíðan en síðustu vikur og mánuði hef ég velt því mikið fyrir mér hvert sé næsta skref hjá mér í að hafa sem mest áhrif. Minn mesti drifkraftur liggur í að auka vellíðan og snúa við þessari slæmu þróun þegar kemur að börnunum okkar, þeirra vanlíðan allri og ég hefði óskað þess að þakið hefði verið lagað áður en það var byrjað að rigna. En það er samt ekki of seint… eins og Frederick Douglass orðaði það “It is easier to build strong children than to repair broken adults.” Með hvaða hætti get ég gert sem mest gagn? Með því að halda áfram að fara inn í skólana og segja mína sögu? Með því að berjast fyrir mínum hugmyndum er kemur að hvernig má bæta skólakerfið okkar í heild sinni?,“ skrifar Björgvin Páll.
Björgvin Páll hefur verið opinskár með fortíð sína í gegnum tíðina og glímur sínar við hin ýmsu vandamál sem hann hefur tæklað af æðruleysi.
„Ég er ekki bara handboltakall, ég er líka 6 ára strákurinn sem beit kennarinn minn, 8 ára strákurinn sem var tekin með hníf í skólanum og lagðir inná BUGL, 12 ára strákurinn sem fékk umsögn í sveit um að ég væri barn sem erfitt væri að elska, 13 ára strákurinn sem heyrði kennarann minn segja „Hann verður aldrei neitt þessi”, strákurinn sem skólakerfið brást, strákurinn sem fékk aldrei greininguna mína og lyfin mín, ég er strákurinn sem ólst upp við erfiðar aðstæður, strákurinn sem íþróttirnar björguðu, ég er iðnstúdentinn og bakarinn sem dúxaði, ég er stúdentinn sem náði sér í viðskiptafræðimenntun og stofnaði fyrirtæki, ég er einkaþjálfarinn og íþróttaþjálfarinn sem varð heltekinn af líkamlegri og andlegri heilsu, ég er atvinnumaðurinn í handknattleik sem lék erlendis í 11 ár í þremur löndum, ég er landsliðsmaðurinn sem hefur tekið þátt í ótrúlegu ferðalagi landsliðs síðustu 19 ár, ég er pabbinn og eiginmaðurinn sem hef verið greindur með ADHD, kvíðarösku, heilaáverka, vefjagigt og fylgigigt, ég fyrirmyndin sem hef síðustu ár unnið með börnum bæði innan skólakerfisins og utan þess. En er ég efni í næsta borgarstjóra í Reykjavík? Ég hreinlega veit það ekki… Ef ég tæki slaginn þá væri það einna helst til þessa að taka þátt í byltingu er kemur að málefnum barna.“
