Kona nokkur varaði íbúa Langholtshverfis í 104 Reykjavík í vikunni við þremur mönnum sem gengu milli húsa og báru út bæklinga frá bónstöð. Konan fullyrti að þessir aðilar væru greinilega að skoða aðstæður til innbrota.
„Einn þeirra kom aftur að hurðinni hjá mér í Ljósheimum og reyndi ad komast inn. Ég hef haft samband við lögreglu sem er að kanna málið,“ sagði konan sem náði mynd af manninum en ákvað að birta hana ekki sökum persónuverndar.
Íbúum hverfisins var vægast sagt brugðið við þessa færslu konunnar. „Úff hvað er eiginlega að gerast í þessu hverfi,“ segir til að mynda einn meðlimur hópsins í athugasemdakerfi færslunnar. Á meðan þakka aðrir íbúar konunni fyrir að vara við þessum mönnum.
Kiddi Ingólfsson, íbúi í Langholtshverfi, er einn þeirra sem tjáir sig um málið í athugasemdunum við færsluna. „Þetta er dapur raunveruleiki,“ segir Kiddi í athugasemdinni en svo segir hann frá skipulögðum glæp sem pólskur vinnufélagi hans sagði glæpaklíkur í heimalandinu sínu stunda.
DV hafði samband við Kidda sem útskýrði plottið nánar. „Ég var að vinna með pólverja í Noregi og hann sagði mér frá því að í Póllandi væru svona skipulagðir glæpahópar. Hann lýsti þessu fyrir mér, það hafði maður komið út einn daginn og þá var Ladan hans var horfin, hundómerkilegur bíll. Daginn eftir þá var bíllinn kominn aftur í bílastæðið, með afsökunarbréfi í farþegasætinu,“ segir hann.
Kiddi segir að í bréfinu hafi staðið eitthvað eins og: „Ég þurfti nauðsynlega á bíl að halda þannig ég stal bílnum þínum, fyrirgefðu.“
„Svo var búið að fylla á bensíntankinn og svo voru tveir leikhúsmiðar í farþegasætinu líka. Svo þegar eigandi bílsins kom heim eftir leikhúsferðina með konunni sinni þá var íbúðin bara galtóm, þeir komu bara með sendiferðabíl og tæmdu íbúðina.“
Þetta var ekki eina plottið sem vinnufélaginn sagði Kidda frá, það voru fleiri svipuð dæmi. „Mér fannst þetta bara svo eftirminnilegt.“
Kiddi segist ekki vita til þess að neitt svona útsmogið sé stundað hér á Íslandi. Þetta sé þó í sama flokki og mennirnir sem gengu með bæklingana milli húsa í Reykjavík, allt snúist þetta um að ganga úr skugga um að enginn sé heima.
„Ég held að þetta sé ekki komið svona langt hérna en þetta snýst í rauninni allt um það að tryggja að fólk sé ekki heima, svo er íbúðin bara tæmd. Það hefur líka komið fyrir hérna á Íslandi. Fólk hefur komist að því að viðkomandi er ekki heima og þá er borað í gegnum sílenderinn á hurðinni og hurðin opnuð, það tekur innan við mínútu að fara í gegnum venjulegan sílender. Svo er skipt um sílender og fólkið er bara í rólegheitum að pakka niður búslóðinni í íbúðinni. Svo lætur það sig bara hverfa, það eru til dæmi um það hérna á Íslandi.“
