Svona hefst grein eftir Per Nyholm, fyrrum blaðamann hjá Jótlandspóstinum, í Jótlandspóstinum í gær.
Hann segir að heimurinn sé að breytast, valdajafnvægið færist til. Misheppnaður stríðsrekstur Rússa í Afganistan, Norður-Afríku og Miðausturlöndum og nú Úkraínu, svo ekki sé talað um brotthvarf þeirra frá Austur-Evrópu eftir 1989, tali sínu máli um að Rússar ráði hvorki yfir efnislegum né vitsmunalegum kröftum sem geri ríki að stórveldi.
Hann segir einnig að Rússland færist sífellt nær náttúruhamförum. Sífrerinn sé að bráðna. Bæir, vegir, járnbrautarteinar, olíuleiðslur og aðrir mikilvægir innviðir á heimskautasvæðinu muni hverfa í botnlausa for.
„Það berst hávaði frá stríðinu í Úkraínu en takið eftir hundinum sem lætur sem hann sofi. Kína hefur svo hljótt að það hlýtur að valda áhyggjum í Moskvu og áhuga á Vesturlöndum. Xi Jinping, einræðisherra í Kína, segir Pútín vin sinn en það er Pútín sem fer til Peking, ekki Xi til Moskvu. Pútín er umsækjandinn, Xi er glottandi leiðtogi. Nýlega funduðu Blinken, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, og Wang Yi, utanríkisráðherra Kína, í fimm klukkustundir. Fimm klukkustundir! Það væri gaman að vita hvað var rætt,“ segir hann.
Hann segir að Kína sé byggt á 4.000 ára hefð. Kínverjar líti á Rússa sem uppskafninga, sléttufólk, sem hafi sameinast í eitt villimannsríki á þrettándu öld og hafi 700 árum síðar, í samvinnu við Bretland, Frakkland og Japan, þvingað veikburða Quingkeisara til þess sem Kínverjar kalla „ójafna samninga“. Nú séu Bretar, Frakkar og Japanar löngu farnir en Rússar hafi aldrei skilað því aftur sem þeir tóku úr kínverska þrotabúinu, um 600.000 ferkílómetra lands í Síberíu og það sem nú er austasti hluti Rússlands.
Hann veltir síðan fyrir sér hvort Blinken og Wang Yi hafi hugsanlega rætt viðkvæmt mál. Það er að borgin Vladivostok, þar sem 600.000 manns búa og Kyrrahafsfloti Rússa hefur bækistöð, hafi verið kínversk og heitið Hsishenwai fyrir tæpum 200 árum. Hann segir að ónefndar kröfur Kínverja um yfirráð yfir Vladivostok, Ytri-Mongólíu og austursvæðum Rússlands séu ekki síðri, hugsanlega betri, en kröfur Rússlands Pútíns um yfirráð yfir Úkraínu, Póllandi, Eystrasaltsríkjunum og öðrum löndum sem Sovétmenn réðu áður.
„Hlutverk Kína í Úkraínustríðinu er að vera sofandi hundur. Kannski ætti Washington að segja Xi forseta að ef hann gjammi minna að Taívan og meira að Rússlandi geti hann fengið verðlaun,“ segir hann að lokum.
