Catarina Magalhães er kona frá Portúgal sem búið hefur í fjögur ár á Íslandi og býr núna í Sandgerði. Hún sækir námskeið hjá Miðstöð Símenntunar á Suðurnesjum í Keflavík. Þar varð hún fyrir dapurlegri reynslu í dag sem situr í henni. Það var í stuttu kennsluhléi sem Catarina hitti fyrir mann sem virtist illa á sig kominn. Catarina var að reykja og maðurinn bað hana um eld. Er hún ætlaði að verða við þeirri beiðni féll maðurinn beint á höfuðið. Hún hjálpaði honum á fætur og sá að hann var mjög illa á sig kominn.
„Ég spurði hann hvort hann væri svangur og hann sagði já,“ segir Catarina í viðtali við DV. Hún skaust út í Nettó og keypti samloku handa manninum sem hann borðaði.
„Ég vissi ekki hvort maðurinn var drukkinn, dópaður eða bara veikur en hann leit út fyrir að þurfa á læknishjálp að halda,“ segir Catarina, en maðurinn var með sauma á höfðinu á sömu hlið og hann hafði lent með höfuðið í jörðinni er hann féll. Auk þess var hann með afar ljótt og opið sár á fingri, sem virtist mikil ígerð komin í, en fingurinn var mjög bólginn. Auk þess var maðurinn illa til reika.
Catarina hringdi í 112 og bæði lögregla og sjúkrabíll komu á vettvang. „Eftir tvær til þrjár mínútur fór sjúkrabíllinn burtu og ég spurði lögreglumanninn af hverju ekki hefði verið farið með manninn í sjúkrabílnum. Lögreglumaðurinn sagðist þekkja hann, að hann héldi til í einhverjum gámi í Keflavík og hann væri alltaf svona. Mér fannst þetta ótrúlegt, ég hélt að svona gerðist ekki á Íslandi,“ segir Catarina sem blöskraði þetta skeytingarleysi um líðan mannsins, bara af því hann virðist vera fíkill.
„Þó að fallið væri ekki hátt þá bar hann ekki fyrir sig hendurnar og lenti beint á höfuðið. Ég hef áður minnst á sárið á fingrinum sem leit hræðilega út. Mér virtist allt benda til þess að maðurinn hefði að minnsta kosti þörf fyrir læknisskoðun, hann hefði til dæmis getað hafa fengið heilahristing,“ segir Catarina.
Hún segir að gífurlegur fjöldi heimilislausra sé í heimalandi hennar, Portúgal, og þar sé sú sjón sem hún varð vitni að í dag miklu algengari. En hún hélt að það væri ekki sama skeytingarleysið hér.
Catarina þurfti að fara aftur í kennslustund en rúmlega hálftíma síðar kemur hún út aftur. Þar hitti hún manninn fyrir aftur, fyrir utan Landsbankann, sem er í sömu byggingu og fræðslustöðin. Maðurinn var enn veiklulegur og illa til reika. Þá kemur kona út úr bankanum og segir með fyrirlitningu í rómnum við Catarinu:
„Ekki skipta þér af honum, ég er búin að hringja á lögregluna. Ég sagði við hana að allt fólk verðskuldi virðingu,“ segir Catarina en henni gremst það viðhorf sem virðist ríkja hjá mörgum til utangarðsfólks.
Að þessu sinni kom enginn sjúkrabíll á staðinn heldur eingöngu lögreglubíl og tveir lögregluþjónar, karl og kona. Þau voru hin alúðlegustu en sögðu að maðurinn þyrfti ekki á læknishjálp að halda. Þau sögðust fara með manninn á staðinn þar sem hann heldur til, en það mun vera gámur einhvers staðar í Keflavík. Eftir sat Catarina og vonaði bara að maðurinn muni jafna sig.
„Það var augljóst að þessi maður þurfti á læknishjálp að halda,“ segir hún og er döpur yfir því viðhorfi sem hún telur sig hafa kynnst í íslensku samfélagi í dag.
