Óvæntar vendingar urðu í Metoo-umræðunni í dag er hinn landsþekkti rithöfundur, Hallgrímur Helgason, steig fram og sakaði útvarpsmanninn Eirík Guðmundsson um að hafa smánað sig eftir að Hallgrímur steig fram og lýsti nauðgun gegn sér.
Hallgrímur varð fyrir kynferðisofbeldi í Þýskalandi á unga aldri og greindi frá því í bók sinni, „Sjóveikur í München“, sem kom út fyrir nokkrum árum. Rithöfundurinn Guðbergur Bergsson hæddist að játningum Hallgríms í illkvittnislegum pistli. Eiríkur gerði sér lítið fyrir og las pistilinn upp á Rás 1 með tilþrifum. Þetta sárnar Hallgrími.
Eiríkur lagði orð í belg í Metoo-umræðunni í gær og sagði:
„Þær fáu stelpur sem ég hef verið með í lífinu, öllum nauðgað, eða þær smánaðar með yfirgengilegum hætti. Þær sögðu mér frá því yfirleitt seint og um síðir. Höfðu ekkert gert. Ég gerði ekkert. Fjandinn hirði mig fyrir það. Nú held ég verði nýjir tímar, ég mun að minnsta kosti leggja mitt að mörkum til að svo megi verða.“
Þetta verður Hallgrími tilefni til að rifja upp þetta óþægilega mál er Guðbergur og Eiríkur gerðu lítið úr reynslu hans af ofbeldi. Þar segist hann ekki hafa ætlað að blanda sér í Metoo-umræðuna því honum finnst að stúlkur og konur eigi að eiga sviðið. En hann gat ekki orða bundist eftir skrif Eiríks. Síðan rifjar hann upp málið:
Að öðru leyti upplifði ég bara stuðning og pepp í samfélaginu.
Þegar hinsvegar viku síðar ég var á heimleið í bílnum og kveikti á Víðsjá hóf Eiríkur Guðmundsson þáttinn á því að lesa allan pistil Guðbergs, átrúnaðargoðs síns, og smjattaði á orðum hans líkt og hann hefði gaman af. Ég átti erfitt með að trúa því sem var að gerast. Stjórnandi helsta menningarþáttar Ríkisútvarpsins var að grínast með nauðgunina sem ég lenti í!
Þetta var áfall, þarna upplifði ég það sem margir brotaþolar lenda í, “secondary victimisation” heitir það á fræðimáli, þegar þolendur segja frá og verða fyrir aðkasti og spotti samfélagsins, (algengt á landsbyggðinni þegar stelpurnar segja frá og upplifa það í kjölfarið að þær séu hinn seki). Mér leið eins og nauðgunin hefði verið endurtekin og brotnaði saman, var þungur í margar vikur og endaði í tíma hjá Stígamótum, skref sem ég hefði reyndar átt að taka löngu fyrr, skref sem gerði mér mjög gott.“
Hallgrímur greinir síðan frá tilraunum þeirra Eiríks til að gera upp þetta mál ári síðar en lítið kom út úr því.
Pistil hans í heild má lesa með því að smell á tengilinn hér fyrir neðan.
https://www.facebook.com/hallgrimur.helgason.9/posts/10159035924064178
