Varaþingmaðurinn Herdís Anna Þorvaldsdóttir opnar sig upp á gátt í viðtali við Morgunblaðið um það þegar leigjandinn á neðri hæðinni réðst á hana á mánudagsmorgni fyrir um ári síðan.
Þann 15. júní í fyrra var Herdís að setja í þvottavél heima hjá sér þegar hún heyrði að einhver bankaði og gekk svo inn. „Ég kíki út um gluggann á baðinu og sé að bíll nágrannans er heima og hélt að hann væri að koma í kaffi. Ég labba fram á gang og sé þá mann standa í dyrunum. Hann öskrar: „Ég veit hvað þú gerðir í gær. Ég ætla að drepa þig!“ Svo gengur hann á móti mér og ég á móti honum en kemst ekki fram hjá honum, þannig að ég bakka,“ segir Herdís í viðtalinu við Morgunblaðið.
„Ég var smátíma að átta mig á því hver þetta væri. Og hvað væri að gerast. Hann er hár, stór og sterkur og með hníf á lofti. Ég öskraði rosalega hátt þrisvar, og horfði framan í hann en það voru engin viðbrögð. Það var enginn í húsinu og ég áttaði mig fljótt á því að enginn myndi heyra í mér þannig að ég hætti að öskra. Ég áttaði mig á því að ég væri bara að eyða orku og þetta væri ekki að hafa letjandi áhrif á hann.“
Maðurinn var kominn inn til hennar með hnífinn á lofti og sveiflaði honum í átt að höfði hennar. Herdís setti höndina fyrir og greip hnífinn og fékk djúpan skurð sem náðu niður a ðbeini. . „Höndin skarst bara í sundur, alveg inn í miðjan lófa.“
„Ég sleppi þér núna!“
Næst setti maðurinn hnífinn að hálsi Herdísar en hún hugsaði með sér að þarna væri lífið bara búið. Hún náði sem betur fer að koma sér undan hnífnum. Þá stakk maðurinn hana í lærið en alls var hún með 11 stungusár eftir árásina.
„Sjáöldur augna hans voru svo þanin af neyslu að hann minnti mig á rándýr. Þá man ég eftir náttúrulífsmynd, og ég heyrði bara nánast röddina í Attenborough segja frá dýrategund sem leikur sig lífvana til að minnka árásarhneigð rándýrsins. Ég átti ekki mikinn séns þegar þarna var komið sögu. Ég var orðin mikið slæpt og það var ekki margt í stöðunni,“ segir Herdís en hún lét sig detta niður á gólf.
Hún segist ekki hafa vitað hvort hún myndi lifa þetta af. „Ég vonaði að hann sæi ekki hjartað berjast í gegnum rifbeinin eða heyrði andardráttinn. Þá öskrar hann: „Ég sleppi þér núna!“ Og svo labbar hann út.“
„Þetta hefði ekki þurft að gerast“
Herdís náði að hringja í neyðarlínuna og fá sjúkrabíl. Þá mætti sérsveitin líka og skaut manninn með gúmmíkúlum og sprautaði hann með táragasi. „Hann var alveg brjálaður. Ég held hann hafi náð að sprauta sig aftur eftir árásina, því það var sprautunál í vaskinum í eldhúsinu sem er við innganginn. Hann var alla vega brjálæðislega ör þegar þeir koma,“ segir hún.
Maðurinn var dæmdur í 6 og hálfs árs fangelsi fyrir tilraun til manndráps, alvarlega líkamsárás og frelsissviptingu. Herdís segir að í réttarkerfinu séu brotalamir. Maðurinn sem réðst á hana hafði nýlega verið gripinn af lögreglunni fyrir aðra árás. „Tveimur mánuðum áður en hann réðst á mig, hafði hann tekið mann í gíslingu í sautján klukkutíma og barið hann með kúbeini. Lögreglan kom að honum í verknaðinum. Enginn veit hvernig það hefði annars endað,“ segir hún en það truflar hana að maðurinn hafi gengið laus..
„Hann ógnaði öryggi samborgara ítrekað og meiddi fólk. Ítrekað. Og breytti ekki hegðun sinni. Það eru lög sem var hægt að beita, en var ekki gert; þarna þarf að skoða verklagið hjá ákæruvaldinu. Þetta hefði ekki þurft að gerast.“
