Hinn vinsæli og virti listmálari Georg Guðni hefði orðið sextugur á þessu ári en hann lést langt fyrir aldur fram árið 2011. Í tilefni af tímamótunum stendur nú yfir yfirlitssýning á verkum Georgs Guðna í Listasafni Íslands.

Skrif Aðalsteins Ingólfssonar listfræðings um sýninguna sem birtust í Fréttablaðinu þann 18. mars síðastliðinn hafa valdið töluverðu fjaðrafoki. Aðalsteinn heldur því fram að tveir þriðju hluti af verkunum á sýningunni séu ófullgerð verk. Einnig gefur hann í skyn að sýningin sé óþörf þar sem verkum Georgs Guðna hafi þegar verið gerð góð skil.

Gengur Aðalsteinn svo langt að halda því fram að sýningin sé fimbulfamb:

„Nema hvað forsendur þessarar sýningar og skýringarnar sem fylgja henni eru býsna nálægt því að vera hreint og klárt fimbulfamb. Hér er hvergi nefnt einu orði það sem
blasir við hverjum þeim sem fylgdist með verkum og verklagi Georgs Guðna hér á árum áður, nefnilega að stór hluti sýningarinnar, sennilega tveir þriðju, er verk sem ekki eru til lykta leidd, sem sagt ókláruð. Þar á meðal eru sennilega öll verk frá dánarári listamannsins, 2011, og eldri myndraðir með stökum fjöllum í nágrenninu, sem eru klárlega á frumstigi þeirrar vinnslu sem listamaðurinn hafði tamið sér.“

Ættingjar listamannsins stíga fram í Fréttablaðinu í dag og andmæla þessum skrifum listfræðingsins kröftuglega. Segja þau að mikill meirihluti verkanna séu fullkláruð:

„Aðalsteini til hugarhægðar er rétt að taka það fram að meirihluti verkanna á sýningunni er merktur. Nokkur ómerktu verkanna hafði Georg Guðni sýnt sjálfur opinberlega og það hefði hann ekki gert með það sem hann taldi „ófullgert.“ Örfá verk á sýningunni, færri en telja má á fingrum annarrar handar, eru þannig að þau kunna að vera á
mörkum þess að vera fullgerð. En það er eðlilegt þegar síðustu verk listamanns eru sýnd og í því felst engin blekking.“

Ættingjarnir segja að í skrifum sínum hafi Aðalsteinn sakað sýningarstjórann Einar Garibaldi og þau sjálf um blekkingar:

„Þá mætti Aðalsteinn hafa í huga að ásakanir um blekkingarleik beinast ekki einvörðungu að Listasafni Íslands og listmálara sem dirfist að taka að sér sýningarstjórn heldur einnig okkur, fjölskyldu Georgs Guðna. Fyrir okkur vakti það eitt að leyfa fólki að njóta listar hans og alls ekki að blekkja neinn, enda var enginn blekktur – nema kannski listfræðingurinn.“