„Sóttvarnalæknir, Þórólfur Guðnason, hefur ítrekað sagt að fjöldi beiðna berist þar sem einstaklingar halda því fram að þeir séu á einhvern hátt svo mikilvægir að þeir eigi rétt á að vera teknir fram fyrir aðra hópa. Þeim finnst blasa við að þeir þurfi alveg endilega að fá bólusetningu sem allra fyrst og ætlast til að sóttvarnalæknir og hans fólk kinki kolli því til samþykkis,“ segir Kolbrún og bætir við að Þórólfur sé þolinmóður maður og það þurfi hann að vera því hans hlutskipti sé að segja sömu hlutina aftur og aftur, oftast við litlar undirtektir.
„Í huga manns er Þórólfur eiginlega orðinn holdgervingur þolinmæði og æðruleysis. Stundum læðir hann út úr sér setningum sem byrja á orðunum: Eins og ég hef margoft áður sagt… Ég þarf enn að ítreka að… Eins og ég hef oft áður bent á… Um leið sést á honum að hann gerir sér grein fyrir að hann á eftir að þurfa að segja þessa sömu hluti svo ótal oft. Undanfarið hefur Þórólfur hvað eftir annað ítrekað að þegar kemur að bólusetningum er í forgangi framlínufólk í baráttu við sjúkdóminn, aldraðir einstaklingar og viðkvæmustu hópar þessa þjóðfélags. Síðan kemur að öðrum. „Ef orðið yrði við beiðni allra um að vera framar í forgangsröðinni eftir bólusetningu, myndu eldri og viðkvæmari hópar færast aftar í röðina,“ sagði Þórólfur á dögunum,“ segir Kolbrún.
Hún segir síðan að hún hafi hrósað happi þegar þeir sem eru sextugir og eldri voru settir nokkuð framarlega í bólusetningarröðina. „„Loksins hlýst einhver ávinningur af því að vera orðin kerling,“ hugsaði hún,“ skrifar hún og bætir við að síðan hafi röðinni verið breytt og hún hafi hrapað niður hana. Þá hafi ekki annað verið að gera en bíða og taka þessu af ró.
Hún segir að það sjáist vel í kapphlaupinu um að komast í bólusetningu að viðhorfið um að hver sé sjálfum sér næstur sé ríkjandi. „Þetta á ekki bara við um þá sem eru uppteknir af eigin mikilvægi og vilja með öllum ráðum svína á öðrum til að komast framar í forgangsröðina. Viðhorf margra er að íslensk stjórnvöld hafi gert mikil mistök með því að treysta á sjálfsagða samvinnu við aðrar þjóðir, þegar kemur að útvegun bóluefnis. Þessir einstaklingar trúa á frekju og yfirgang og eru síðan einkar duglegir við að kenna Evrópusambandinu um allt sem miður fer í Evrópu,“ segir hún og bætir við að þessu sama fólki þyki sjálfsagt að ríkar þjóðir hamstri mun meira af bóluefnum en þær hafa þörf fyrir á sama tíma og þær fátæku eigi í erfiðleikum með að útvega sér bóluefni.
„Ekki virðist talið brýnt að hjálpa þessum þjóðum, sem búa við mikla neyð. Þær þurfa aðstoð en mega víst éta það sem úti frýs. COVID er ekki beinlínis að laða fram það besta í fólki,“ eru síðan lokaorð hennar.
