Fréttablaðið skýrir frá þessu. Málunum var áfrýjað til Landsréttar síðasta haust og var þeim úthlutað til dómara 29. júní. Þá var ekki tilkynnt hver yrði þriðji dómarinn í málinu. Þann 13. júlí var Vilhjálmi tilkynnt að Arnfríður yrði þriðji dómari málsins en þá var nýbúið að skipa hana dómara við réttinn en það var í annað sinn sem hún fékk slíka skipun.
Í kröfu Vilhjálms er vísað til dóms Mannréttindadómstóls Evrópu, í máli Guðmundar Andra Ástráðssonar, frá því á síðasta ári en hann kvað þá upp úr um að Arnfríður væri ekki lögmætur handhafi dómsvalds þar sem skipun hennar hefði ekki uppfyllt skilyrði Mannréttindasáttmálans um réttláta málsmeðferð fyrir óvilhöllum og sjálfstæðum dómstólum. Arnfríður tók ekki þátt í dómsstörfum við Landsrétt eftir að dómurinn var kveðinn upp. Hún sótti síðan um lausa stöðu við réttinn fyrr á árinu þrátt fyrir að vera með skipun til setu í honum. Henni var veitt lausn úr því embætti í aðdraganda þess að hún var skipuð dómari á nýjan leik þann 1. júlí síðastliðinn.
Fréttablaðið segir að í kröfu Vilhjálms til Landsréttar segi meðal annars:
„Afstaða Arnfríðar til mín persónulega vegna þessara lögmannsstarfa minna í þágu umbjóðanda míns, Guðmundar Andra Ástráðssonar, er að mínu mati ekkert leyndarmál enda hefur hún ekki farið leynt með þá skoðun sína og viðrað hana víða. Það sama á við um eiginmann Arnfríðar, Brynjar Níelsson.“
Af þessu leiðir, að sögn Vilhjálms, að Arnfríði bresti hæfi til að dæma í fyrrgreindum málum enda eigi skjólstæðingar Vilhjálms „skýlausan og ótvíræðan rétt á því að málin fái réttláta málsmeðferð fyrir sjálfstæðum og óhlutdrægum dómstól“.
Málflutningur um kröfu Vilhjálms fer fram í Landsrétti 28. september og munu dómararnir þrír síðan úrskurða um hana.
