Héraðsdómur Reykjavíkur viðurkenndi í gær bótaskyldu VÍS vegna alvarlegs áreksturs á Gullinbrú þann 14. október 2014.
Kristófer Auðunsson, sem hafði fengið bílprófið sitt daginn áður, missti þá stjórn á bíl sínum er hann ók norður yfir Gullinbrú í Grafarvogi. Fór bifreiðin þá yfir kantstein, upp á graskant og hljóðmön sem er við veginn, fór í loftkasti fram af hljóðmöninni þar sem hún endaði nokkru norðar, kastaðist þaðan yfir á ljósastaur, síðan á tímatöflustaur við biðskýli strætisvagna, þá á biðskýlið, og þaðan yfir á akbrautina á ný þar sem bifreiðin stöðvaðist á hvolfi á vinstri akrein.
Samkvæmt mælingum lögreglu mældist vegalengd milli hjólfara bílsins og bifreiðarinnar þar sem hún nam staðar eftir slysið, 12,7 metrar.
Ökumaðurinn ungi hlaut alvarlega áverka í slysinu, meðal annars heilablæðingu, höfuðkúpu- og andlitsbrot auk brots á báðum handleggjum. Hann mun hafa dvalið á gjörgæsludeild Landspítala í tvær vikur og síðan verið í reglulegu eftirliti hjá Landspítalanum og í endurhæfingu á Reykjalundi. Kristófer er eftir slysið metinn 70% öryrki.
Í viðtali Stöðvar 2 við feðgana er persónuleiki Kristófers sagður hafa tekið miklum breytingum. Gagnrýndi Auðun Pálsson, faðir Kristófers, kerfið og sagðist vilja breytingar á því. Engin langtímameðferð væri í boði fyrir fólk sem fengi heilaskaða. Viðtal við feðgana má sjá hér.
Í rannsókn lögreglu á slysinu kom fram að bifreiðin var ekki í ökuhæfu ástandi, meðal annars vegna ástands hemla bifreiðarinnar. Þá kom fram að hraði bifreiðarinnar hafi verið 105 km/klst þar sem hámarkshraði var 60 km/klst. Í ljósi þessa tilkynnti VÍS að til greina kæmi að skerða eða fella niður bótarétt ökumannsins og eiganda bifreiðarinnar. Síðar ákvað tryggingafélagið að skerða bætur um helming sökum stórkostlegs gáleysis ökumannsins.
Fyrir dómi var tekist á um hvort gáleysi ökumannsins unga hafi verið „stórfellt,“ „einfalt“ eða ekki til staðar. Til þess að raska megi bótagreiðslu þarf stórfellt gáleysi að liggja fyrir. Dómstóllinn komst að þeirri niðurstöðu að sökum mikils hraða og veðurfars, en vegurinn var á þessum tíma ísilagður, hafi ökumaðurinn vissulega sýnt af sér stórfellt gáleysi. Hins vegar hafnar dómurinn því að það sé ein og sér nægileg ástæða til að skerða bótarétt. Lítur dómurinn þá meðal annars til ungs aldurs ökumanns og segir:
Þótt ungur aldur ökumanns geri ekki minni kröfur til ökulags hans samkvæmt umferðarlögum þá hefur aldur hans áhrif á mat á því hvort honum verði gert að sæta skerðingu á bótum vegna líkamstjóns. Stefnandi var 17 ára á slysdegi og reynslulítill ökumaður. Mæla þessi atvik með því að síður komi til álita að beita heimild til lækkunar bóta.
Þá segir að varanlegt tjón drengsins sé mikið og vísa til þess að maðurinn sé 70% öryrki og að slysið hafi skert lífsgæði hans verulega. Eins var litið til þess að aðstæður á slysstað, einkum hljóðmön, hafi verið meðvirkandi orsök þess hve tjón stefnanda varð mikið.
Var ökumanninum í því ljósi viðurkennd bótaskylda úr slysatryggingu ökumanna og eiganda bifreiðarinnar úr ökutækjatryggingu. Þá var VÍS dæmt til að greiða málskostnað vegna málsins, samtals um 3,9 milljónir.
